Το βιβλίο Στέγαση και παιδική προστασία αναδεικνύει τη βαθιά σύνδεση μεταξύ κοινωνικής πολιτικής και παιδικής ευημερίας, εστιάζοντας στις στεγαστικές παρεμβάσεις για τα παιδιά που στερούνται οικογενειακής υποστήριξης. Μέσω μιας εμπεριστατωμένης ανάλυσης, εξετάζονται τόσο οι παραδοσιακές προσεγγίσεις στέγασης ευάλωτων παιδιών, όπως τα ιδρύματα, όσο και οι σύγχρονες πολιτικές εναλλακτικής φροντίδας, όπως η αναδοχή, η τεκνοθεσία και οι δομές ημιαυτόνομης διαβίωσης.
Η παιδική προστασία στην Ελλάδα παραμένει εγκλωβισμένη σε ιδρυματικές μορφές στεγαστικής μέριμνας, παρότι αυτές θεωρούνται αναχρονιστικές, αναποτελεσματικές και κακοποιητικές. Αναπόφευκτα, εξακολουθεί να αποκλίνει από τις σύγχρονες στεγαστικές προσεγγίσεις που προάγουν την οικογενειακή και κοινοτική διαβίωση.
Με την αξιοποίηση ερευνητικών δεδομένων, το βιβλίο αναδεικνύει την ελλειμματική ανάπτυξη των πολιτικών εναλλακτικής φροντίδας, καθώς και την επικοινωνιακή κατάχρησή τους από τις εγχώριες κυβερνήσεις, οι οποίες τις επικαλούνται χωρίς στην πραγματικότητα να τις εφαρμόζουν. Σκιαγραφώντας τις σύγχρονες διεθνείς πρακτικές, κατατίθεται μια κριτική αποτίμηση του ελληνικού συστήματος παιδικής προστασίας. Υπό αυτό το πρίσμα διατυπώνεται η αναγκαιότητα στρατηγικής μετάβασης από την ιδρυματική στέγαση σε στεγαστικές πολιτικές που υπηρετούν την ισότητα της αφετηρίας και ενθαρρύνουν ένα σχέδιο αξιοβίωτης ζωής βασισμένο στην κοινωνική συμμετοχή.
