Και η ξύλινη πινακίδα, είπε ο Δήμος στην Έλλη, γιατί γύρισε ανάποδα στην διασταύρωση του χρόνου; Περνάει τα πράσινα φύλλα του φυτεμένου δέντρου και φτάνει πίσω από τα σύννεφα. Ως την άλλη άκρη της εκατονταετίας, ως την άλλη όχθη της απερπάτητης γης. Από εκεί να την γυρίσεις, Μελίνα. Να βλέπει ήλιο. Προς την Ανατολή. Από εδώ και πέρα, αυτή την πινακίδα θα έχουμε για σημαία. Αυτή η πινακίδα θέλει περισσότερο χώμα να σταθεί όρθια, θέλει περισσότερο ήλιο να φωτίζει, θέλει περισσότερο γαλάζιο για να διακρίνεται μέσα από τα τόσα αμπέλια και τις τόσες ελιές.
Ο Βασίλης Κ. Παππάς γεννήθηκε στο Βρυώνι των Αγίων Σαράντα το 1958.
Σπούδασε φιλολογικές και νομικές επιστήμες. Είναι ένας από τους 18 ποιητές της Ανθολογίας Νέων Ταλέντων της Αλβανίας 1990.
Έχει εκδώσει τις κάτωθι ποιητικές συλλογές: "Όταν γυρνούν οι πελαργοί", "Μη με αφήνετε μόνο μου", "Φύσα αγεράκι του νότου", "Το τελευταίο επικόσμημα", "Βόρειες πολιτείες", "Το πέταγμα του ήλιου", "Κάποιος φώναξε το όνομά σου", Βραβείο Ερατοσθένης στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Καβάφης 2015, "Αν δεν είστε ακόμα πέτρες", "Εννέα χιλιάδες μάρες", "Ερειπωμένα πριγκιποχώρια", "Έχασα απόψε μια στροφή", "Έτσι ζούνε οι άνεμοι".
Ποιήματά του έχουν εκδοθεί σε διάφορες γλώσσες.
