Ποιος από εμάς δεν θα λαχταρούσε να απαλλαγεί για λίγο απ' την καθημερινή μιζέρια και το άγχος της ατέλειωτης κρίσης που μας κατατρώει, αρπάζοντας την ευκαιρία μιας λυτρωτικής διαφυγής στην εκθαμβωτική ορεινή φύση των Τζουμέρκων και μιας αναζωογονητικής κατάβασης ράφτινγκ μέσα από την επιβλητική κοίτη του 'Aραχθου;
Άραγε η ομάδα των αταίριαστων συνεπιβατών της φουσκωτής βάρκας θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί τι σκάρωνε πίσω από την πλάτη τους η θεά Τύχη, σε συμπαιγνία με την παντοδύναμη Φύση και την πολύπαθη πρόσφατη Ιστορία του τόπου μας ή ακόμα και τις εγγενείς ανθρώπινες αδυναμίες;
Πόσο πιθανό είναι μια τέτοια διασκεδαστική περιήγηση να μετατραπεί σε θανάσιμη περιπέτεια, εξουθενωτική αναζήτηση στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής ή να καταλήξει σε αντιπαράθεση μέχρι αλληλοεξόντωσης σ' έναν εξωπραγματικό εφιάλτη στα έγκατα της γης;
"Καθόλου", θα απαντούσε αυθόρμητα η κοινή λογική.
Όμως, δυστυχώς, σήμερα πλέον ζούμε σ' έναν κόσμο όπου συνήθως θριαμβεύουν το παράλογο και το απίστευτο...
Ο Σπύρος Λαμπρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στα τέλη της δεκαετίας του '50.
Τον τράβηξε γρήγορα η "μυθική", - τουλάχιστον στα μάτια ενός εφήβου του εβδομήντα - ζωή του διπλωμάτη.
Μέσα από το Υπουργείο Εξωτερικών ρίχτηκε σε μια σειρά από, αν όχι "μυθικές", σίγουρα μυθιστορηματικές περιπέτειες: Ισραήλ, Σκόπια, Βρυξέλλες, και Γενεύη, Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, δύο πολεμικές αναμετρήσεις και ατελείωτες σκληρές διαπραγματεύσεις, ακόμα και η ενεργός συμμετοχή του στην οργάνωση της Ολυμπιάδας της Αθήνας, αποτέλεσαν κομβικά σημεία μιας ταραχώδους πορείας στον χρόνο. Οι εμπειρίες του τον ώθησαν να ασχοληθεί με τη συγγραφή ιστορικών μυθιστορημάτων.
