Μικρές κωμικοτραγικές ιστορίες με γλυκόπικρο χιούμορ και λεπτή ειρωνεία –πάντα, όμως, με απέραντη αγάπη για τους ήρωές του– είναι τα Διηγήματα του Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ, όπου κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση των χαρακτήρων και της ανθρώπινης συμπεριφοράς διαδραματίζει το «περιβάλλον».
Στη Χαράδρα παρακολουθούμε τη ριζική αλλαγή που επιφέρει στις συνειδήσεις η «νεοεισαγόμενη» στη ρωσική επαρχία «μανία νεοπλουτισμού». Στο χωριό, όπου ένα κερδοφόρο μπακάλικο εξελίσσεται σε μεγάλη επιχείρηση, έχουμε τη συνύπαρξη αλλά και την αντιπαράθεση δυο κόσμων εντελώς διαφορετικών, που ωστόσο θα αναγκαστούν να συμπλεύσουν σε ολόκληρη την ταραγμένη πορεία του ρωσικού 20ού αιώνα, παρόλο που το διήγημα γράφτηκε μόλις στην αυγή του.
Άντον Τσέχοφ (1860 - 1904): Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ ήταν Ρώσος συγγραφέας πολλών διηγημάτων, θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1860 στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ, στη νότια Ρωσία. Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του και μεγάλωσε σε πολύ αυστηρό και θρησκευτικό περιβάλλον. Ο Τσέχωφ από την 6η τάξη του γυμνασίου αναγκάστηκε μόνος του να βγάζει το ψωμί του παραδίδοντας μαθήματα κατ' οίκον. Το 1879 μπαίνει στο ιατρικό τμήμα του πανεπιστημίου της Μόσχας, το οποίο τελείωσε το 1884. Από τον καιρό της σπουδής του στο γυμνάσιο, ο Τσέχωφ άρχισε να γράφει χιουμοριστικές σκηνές, αφηγήσεις, μονόπρακτα. Από το 1880 τα έργα του αρχίζουν να δημοσιεύονται στα περιοδικά "Ξυπνητήρι", "Θεατής", "Μόσχα", "Φως και σκιά", "Θραύσματα" κ.ά. με το ψευδώνυμο Αντόσια Τσεχοντέ. Το 1884 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο διηγημάτων "Τα παραμύθια της Μελπομένης". Το 1884-85 γράφει την ιατρική του διατριβή που δεν τελείωσε, εξαιτίας των ασχολιών του. Ως γιατρός βοηθούσε τους ανήμπορους και παρείχε τις ιατρικές υπηρεσίες του δωρεάν. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του είναι: "Ο γλάρος", "Ο θείος Βάνιας", "Οι τρεις αδελφές", "Ο βυσσινόκηπος", "Στέππα" κ.ά. Πέθανε το 1904.
Μη Διαθέσιμο
