Η ανθολογία αυτή συγκεντρώνει για πρώτη φορά εντυπώσεις Βρετανίδων περιηγητριών από την Ελλάδα, αρχίζοντας από τις επιστολές της λαίδης Μόνταγκιου, της πιο διάσημης περιηγήτριας και θαυμάστριας της Ανατολής του 18ου αιώνα, και τελειώνοντας με τα ημερολόγια της Βιρτζίνια Γουλφ, που επισκέφτηκε δύο φορές τη χώρα μας.
Οι περιηγητικές πραγματείες, οι επιστολές και τα ημερολόγια που επιλέγονται αποκαλύπτουν όχι μόνο τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε η Ελλάδα στον βρετανικό πολιτισμό αλλά και τη σημασία του φύλου, τόσο στον περιηγητισμό όσο και στην αναπαράσταση ενός "άλλου" πολιτισμού. Τα κείμενα των περιηγητριών αμφισβητούν τα στερεότυπα του ελληνικού ταξιδιού, που διαμορφώθηκαν σύμφωνα με τα πρότυπα των αρχαιοφίλων (και αρχαιοθήρων) του 18ου αιώνα ή μέσα από το ρομαντικό βλέμμα του λόρδου Βύρωνα και των επιγόνων του· συμπίπτουν επίσης χρονικά με την ιστορική περίοδο της αυτογνωσίας, τη διαμόρφωση της εθνικής και πολιτισμικής ταυτότητας του νέου έθνους-κράτους. [...] "Η Αθήνα" γράφει η Βιρτζίνια Γουλφ "σημαίνει πολύ περισσότερα πράγματα από την Ακρόπολη και το συνετότερο σχέδιο είναι να διαχωρίσεις τους ζωντανούς από τους νεκρούς, το παλιό από το νέο, έτσι ώστε η μια εικόνα να μην ενοχλεί την άλλη".
Χωρίς να εγκαταλείπουν την αναζήτηση του παρελθόντος, οι περιηγήτριες αυτής της ανθολογίας δείχνουν να αφοσιώνονται στην απεικόνιση ενός "νοθευμένου" μεν αλλά απτού παρόντος, σε μια Ελλάδα που δεν είναι ξεπεσμένη, αλλά ζωντανή.
