Τον Νοέμβριο του 1942 η τουρκική κυβέρνηση των Ινονού-Σαράτσογλου επέβαλλε ένα δυσβάσταχτο κεφαλικό φόρο, το Βαρλίκι (φόρος περιουσίας) με κραυγαλέα μεροληπτικότητα σε βάρος του μη μουσουλμανικού πληθυσμού της χώρας. Όσοι δεν κατάφεραν να καταβάλουν αυτόν τον φόρο περιουσίας οδηγούνται στα εργατικά τάγματα στην ενδοχώρα της Τουρκίας (Ερζουρούμ). Ένας απ' αυτούς, ο Κωνσταντίνος Κιουρκτσόγλου στο χειρόγραφο ημερολόγιό του που διασώθηκε, περιγράφει με άμεσο και λιτό τρόπο τις συνθήκες διαβίωσης των υπόχρεων του φόρου περιουσίας στην εξορία. Η συγκλονιστική του μαρτυρία παρουσιάζει τις οδυνηρές διαστάσεις αυτής της οδυνηρής εμπειρίας και φέρνει στο φως μια άγνωστη πτυχή της πρόσφατης ιστορίας μας.
Ο Κωνσταντίνος Κιουρκτσόγλου γεννήθηκε το 1887 στην Καρβάλη της Μικράς Ασίας και πέθανε, το 1975 στην Πόλη. Ο πατέρας του, Νικόλαος, ασχολούνταν με την παραγωγή και το εμπόριο ζωοτροφών. Με τον πρόωρο χαμό του, το 1890, τα μεγαλύτερα παιδιά του, ο Γιώργος, ο Δημητρός και η Ελένη, αναλαμβάνουν τη διαχείριση της επιχείρησής του. Ο Κωνσταντίνος ασχολείται αρχικά με το εμπόριο αλευριού. Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το είδος περιέρχεται στον αποκλειστικό έλεγχο του κράτους, δραστηριοποιείται στο εμπόριο ξηρών καρπών. Παντρεμένος με την Τριανταφυλλιά ήταν πατέρας τριών παιδιών, της Διονυσίας, της Δέσποινας και του Νικολάου. Το ημερολόγιό του καταγράφει, για πρώτη φορά στην Ιστορία, τις πραγματικές διαστάσεις της οδυνηρής εμπειρίας του φόρου περιουσίας στην Τουρκία.
