Τα γραπτά μου αγωνιούν, διαμαρτύρονται, εναντιώνονται, επαναστατούν, εκδικούνται, συλλυπούνται, λυπούνται, πενθούν, νοσταλγούν, ευτυχούν, παραδειγματίζονται, ερωτεύονται, παθιάζονται, απελπίζονται και ελπίζουν. Κάνουν δηλαδή ό,τι κάνει και ένας άνθρωπος, καθώς άνθρωπος είμαι κι εγώ. Οι στίχοι μου είναι καθαρόαιμοι, πιστοί σε μια προσωπική ολωσδιόλου αντικειμενική ηθική και πουθενά αλλού.
Για τους θνητούς: Γνώση μας στυφή, πως οι μοίρες ποτέ τους δεν πεθύμησαν να γίνουν ξάντριες, μα κάποιο μάτι, αόριστο και κράτιστο μας όρισε απ' την κόμη τους να πλέξουμε τα άμφιά μας.
Η Σοφία Κατσαμάνη γεννήθηκε το 1993 στο Ηράκλειο Κρήτης όπου μεγάλωσε. Επίσης έχει και καταγωγή από την Πάτρα από τη μεριά της μητέρας της. Έχει σπουδάσει φαρμακευτική στην Μπρατισλάβα της Σλοβακίας. Ξεκίνησε να γράφει από τα εφηβικά της χρόνια καθώς, όπως λέει και η ίδια "η γραφή αποτελεί έναν τρόπο νομιμοποίησης της αλλοκοτιάς μας". Συνήθως κυνηγούσε άτομα, φίλους είτε γνωστούς ώστε να τους απαγγείλει τα γραπτά της, και για να λέμε την αλήθεια, ακόμη το κάνει. Όχι τόσο για να ταΐσει την αυταρέσκειά της, αλλά για να δει αν τα γραπτά της έχουν τη δύναμη να αγγίξουν ένα κρυφό, εσωτερικό κομμάτι του απέναντι. Ουσιαστικά αυτό που αποζητούσε και επιζητούσε ήταν η αληθινή επικοινωνία και το μοίρασμα μεταξύ των ανθρώπων, χωρίς φόβο, χωρίς ντροπή. Η γραφή της είναι η προσωπική της αλήθεια. Όπως λέει και η ίδια, η αλήθεια είναι μορφή επανάστασης και δρόμος για τις γκιλοτίνες των ανθρώπων. Όμως μόνο η αλήθεια είναι αυτή που μπορεί να σε δικαιώσει.
