I
Tης νύχτας τα τροπάρια είναι τραγούδια μυστικά,
που ο ήλιος τα πνίγει στα ποτάμια του φωτός,
είναι ψιθύρισμα καρδιών που μοναχές προσεύχονται
στου σκοταδιού το τρυφερό της νύχτας το λιμάνι.
Στης νύχτας το ναό ανάβουν τα κεράκια
που φτάνουν για τους ανθρώπους όλους
κι ας μην φαίνονται πάντα με γυμνόν οφθαλμό·
καθένας και το άστρο του, όπως η γη που θα τον δεχτεί.
Tης νύχτας τα τροπάρια είν’ απόκρυφες φωνές,
εξομολογήσεις, καημοί, σαν τα νούφαρα της ψυχής
που ανοίγουνε στη σιγαλιά την τρυφερή τα μάτια.
Όποιος ξέρει να τα ακούσει, αυτός γνωρίζει πολλά.
Στη μαύρη κόμη της θεάς λάμπουν μυριάδες μάτια
που σβήνουνε καημούς και φέρνουν νέους.
Tώρα μιλούν ελεύθερα όσοι φοβούνται το φως,
καλοί, κακοί, πληγωμένοι, ερωτευμένοι, όλοι.
Tης νύχτας τα τροπάρια κι οι ύμνοι της ημέρας
σε χορωδία μυριόφωνη που τέλος δεν γνωρίζει,
όπως έρωτας και πόνος και της φυγής η πίκρα
κ’ η αρρώστια και η μοναξιά, δώρο ή τιμωρία.
Ο Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1947. Σπούδασε επιστήμη του Θεάτρου (Θεατρολογία) στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, με μια εργασία για το νεοελληνικό θέατρο σκιών. Το 1977 ανακηρύχθηκε υφηγητής, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με μια διατριβή για τη γέννηση του θεάτρου στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Από τότε έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Δίδαξε επί δώδεκα χρόνια Ιστορία Θεάτρου στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1989 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην αρχή στο Τμήμα Φιλολογίας και από το 1991 στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, του οποίου διατελεί αντιπρόεδρος. Παράλληλα δίδασκε έως το 2006 Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και έχει μετακληθεί πολλές φορές ως επισκέπτης καθηγητής σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια. Το 1994 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών και το 2001 παρασημοφορήθηκε για τις επιστημονικές του επιδόσεις με τον "Αυστριακό Σταυρό Τιμής για την Επιστήμη και την Τέχνη". Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 90 βιβλία και 400 μελετήματα για θέματα του ελληνικού και βαλκανικού θεάτρου, της συγκριτικής λαογραφίας, των βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών εν γένει, καθώς και της θεωρίας του θεάτρου και του δράματος.
