Πρόκειται για μία συλλογή κειμένων εκ των οποίων υπάρχουν τρία διηγήματα- αληθινές ιστορίες τις οποίες ο συγγραφεύς διασώζει στο πέρασμα του χρόνου με την γλαφυρή γραφίδα του, μεταφέροντας τον αναγνώστη του σε άλλες εποχές. Στις τέσσερις ενότητες του βιβλίου, ο Πανοσιολογιώτατος συγγραφεύς, απομυζεί το χρόνο με θύμισες και αναδρομές. Στα τρία διηγήματά του, συνδυάζει το γλωσσικό ιδίωμα με λογοτεχνική γραφή μεστή από συναισθήματα. Για τον ιερωμένο-συγγραφέα ο χρόνος είναι οι μνήμες που άλλοτε στοιχειώνουν και άλλοτε κατευθύνουν και ορίζουν ζωές. Στα δημοσιευμένα και αδημοσίευτα κείμενα του, η αμεσότητα του Ιερατικού λόγου ορίζει την μεταφυσική διάσταση , δίνει "διέξοδο" στο υπαρξιακό πρόβλημα του ανθρώπου που δεν αντέχει τον αιφνιδιασμό του χρόνου. Εξάλλου ο Κάφκα στους αφορισμούς του δήλωνε πως : "ο άνθρωπος εξαιτίας της ανυπομονησίας διώχθηκε από τον παράδεισο και εξαιτίας της ανυπομονησίας δεν επιστρέφει". Τέλος, για τον πατέρα Θωμά, αμαρτωλός είναι ο επιλήσμων άνθρωπος που ανήκει σε ένα έθνος με μακραίωνο πολιτισμό.
