Η εντύπωση, ότι οι ιστορίες από τη ζωή στο στρατό ενδιαφέρουν - ή πιο πολύ - τον ανδρικό πληθυσμό, είναι λαθεμένη. Πρώτα-πρώτα γιατί στις ιστορίες αυτές δεν περιγράφονται οπωσδήποτε μάχες ή σκηνές αποκλειστικά από την ανούσια ζωή στις στρατιωτικές μονάδες. Αλλά, κι' αυτό να συμβαίνει, δεν πρέπει να λησμονούμε πως οι πρωταγωνιστές σ' αυτές τις ιστορίες -οι φαντάροι- είναι άνθρωποι που, ούτως ή άλλως, δοκιμάζονται σαν ατομικότητες και προσωπικότητες και επομένως δεν έχει σημασία αν, αυτό που τους κατατρύχει, συμβαίνει στο περιβάλλον του στρατού ή έξω στον κόσμο. Το πρόβλημα δεν είναι πάντα ο στρατός. Πάνω απ' όλα είναι αυτό που κουβαλά καθένας και μετά τη στράτευσή του ή προκύπτει λόγω της ιδιότητός του ως φαντάρου. Απλώς, η ιδιότητα αυτή δυσχεραίνει περισσότερο τα πράγματα και δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα από την αντιμετώπιση των οποίων αναδεικνύονται χαρακτήρες, διαγράφονται ανθρώπινοι τύποι, πλέκονται μύθοι. Κανένας επομένως δε μπορεί να ξέρει τι του επιφυλάσσει η ανάγνωση μιας ιστορίας βγαλμένης από τη ζωή στο στρατό.
Ο Δημήτρης Κάββουρας γεννήθηκε στην Πάτρα το 1932. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και είναι ανώτερος υπάλληλος του Αυτόνομο Σταφιδικό Οργανισμό (ΑΣΟ). Είναι ποιητής και πεζογράφος. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: "Οιωνοί" (1959), "Αιθρία" (1962), "Ανδρέας Βεζάλ" (1964), "Η Περσεφόνη του ανθρώπινου μύθου" (1978), "Συμφιλίωση" (1985), τη συλλογή διηγημάτων "Κάλμα" (1966), μελέτη για το ποιητικό έργο του Γ. Κουτσοχέρα (1982) κι ένα αφιέρωμα για τα 300 χρόνια από τη γέννηση του Ι.Σ. Μπαχ (1985).
Ποιήματά του περιλαμβάνονται σε ανθολογίες που έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες (γερμανικά, γαλλικά, ουγγρικά και περσικά).
