Πώς μπορείς ατάραχη να βλέπεις το χρόνο να κυλάει
Ένα δέντρο δίχως φύλλα χορεύει στον άνεμο
Τα φύλλα του έπεσαν σαν ήρθε το Φθινόπωρο
Τα κλαδιά του σείονταν βγάζοντας ήχους
Λες, μοιάζουν με στίχους
Ένα τραγούδι που καλεί την άνοιξη, είναι απλά
Και σαν θα έρθει, είπες
Με πράσινα δώρα θα το ντύσει κι ένα τραγούδι θ' αρχίσει
Έχεις ακούσει τα τραγούδια των πουλιών;
Λένε για ταξίδια μακρινά
Για μέρη που άνθρωπος δεν έχει δει
Γι' αγάπες που κρατούν παντοτινά
Για ζωές που δεν χάνονται στο πέρασμα του χρόνου
Για ψυχές που αλλιώτικους στήνουν χορούς
Μα πες μου λένε για την αγάπη που έχασα;
Κι άκουσες ένα τραγούδι "οι αγάπες σα βρεθούν ένα γίνονται, ποτέ δε θα χαθούν..."
Η Κατερίνα Παπά γεννήθηκε και κατοικεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Από πολύ μικρή
με προτροπή του παππού της άρχισε να γράφει τους πρώτους παιδικούς στίχους
σε 15σύλλαβο (μαντινάδες). Στην Ε΄ Δημοτικού πήρε το Α΄ Βραβείο μαντινάδας σε διαγωνισμό τοπικού επιπέδου. Β΄ Γυμνασίου παίρνει ξανά το Α΄ βραβείο Πανελλαδικά στην έκθεση με τίτλο «Αποταμίευση». Τότε αρχίζει να παντρεύει τον πεζό λόγο με το στίχο, γράφοντας ελεύθερη ποίηση. Είναι και η χρονιά που δειλά αρχίζει να αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο γράφοντας μονόστηλα για τα όνειρα της γενιάς της για δύο χρόνια, με πολύ καλές κριτικές. Από τότε δε σταμάτησε ποτέ να γράφει. Είναι πτυχιούχος Πανεπιστημίου, παντρεμένη με δύο παιδιά. Εργάζεται ως γραφίστρια στην οικογενειακή τους επιχείρηση. Χόμπι της η ιστιοπλοΐα, η ανθοκομική, η κηπουρική. Λατρεύει το διάβασμα και το γράψιμο.
