Αγέννητος σχεδόν...
Για μια στιγμή, η πόρτα του κόσμου ανοίγει.
Αναπάντεχο φεγγοβόλημα.
Βλέμματα περίεργα, υγρά, λες και μιλούσαν: "Νίκησε!"
Βουβό αγέρι φύσηξε,
η κάσα έτριξε άγρια απ' το χτύπο.
Σκοτάδι ξανά.
Μέσα στο θάλαμο των πρόωρων νεογέννητων η ευτυχία εναλλάσσεται συχνά με την αγωνία. Τα νεογέννητα παλεύουν να μείνουν στη ζωή. Και εγώ εκεί κοιτώ ανήμπορος. Μόνο μου όπλο είναι το γέλιο. Γιατί το γέλιο είναι η πρώτη και η πιο σημαντική ανθρώπινη έκφραση που μαθαίνει ο άνθρωπος μόλις γεννιέται... ίσως μαζί με το κλάμα...
Ο Σπύρος Γ. Γιακουμάκης γεννήθηκε τον Μάη του 1959 στην Αθήνα. Σπούδασε στην Πολυτεχνική Σχολή του Α.Π.Θ. και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Grenoble της Γαλλίας.
Το πρώτο του λογοτεχνικό έργο, μία συλλογή πεζογραφημάτων με τίτλο "Η δική μου άνοιξη", πρωτοεκδόθηκε το 1998 από τις εκδόσεις "Λογοθέτης".
Είναι επίκουρος καθηγητής στο Ε.Μ.Π.
