Στην εφημερίδα διάβασα πως κάποια είχε πεθάνει, κάποια που γνώριζα τ’ όνομά της. Ζούσε, όπως εγώ, έγραφε βιβλία, όπως εγώ, γέρασε, και τώρα είναι νεκρή. Σκέψου τώρα να ‘χεις πεθάνει και να τά ‘χεις αφήσει όλα πίσω σου, άγχος, φρίκη, μοναξιά, και αυτή την ασυμφιλίωτη ενοχή. Αλλά στον πυθμένα των πραγμάτων υπάρχει κριμένη μεγάλη δικαιοσύνη. Όλοι έχουμε να περιμένουμε έλεος – δώρο που κανείς δεν υφαρπάζει.
