Ποτέ άνθρωπος δεν ένιωσε τόσο πόνο, ποτέ άνθρωπος δεν έκρυψε τόσο πεισματικά τις πληγές του, ζώντας με αυτές χρόνια ατέλειωτα...
Η ιστορία ενός ανθρώπου και μιας ολόκληρης οικογένειας που ζούσε μαζί του αλλά υπέφερε εξ΄αιτίας της προσωπικής του απομόνωσης, ώσπου μια νύχτα βροχερή όλα άλλαξαν. Εκείνος μπόρεσε να απελευθερωθεί από το βάρος των αναμνήσεων και να προχωρήσει, δείχνοντας -επιτέλους- στην σύντροφο και στα παιδιά του την τρυφερότητα που τους στέρησε, αποδεικνύοντας έτσι ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη, και ότι όλα μπορούν να συμβούν μια νύχτα με βροχή...
Αναμνήσεις μιας άλλης εποχής που φωτογραφίζουν την χαμένη εικόνα της Αθήνας.
Η Ελένη Παπαδοπούλου-Λαμπράκη γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά της χρόνια στον Ταύρο Αττικής. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, και έζησε σε μια οικογένεια όπου ο πατέρας ήταν η σιγουριά, η τρυφερότητα, η μεγάλη αγκαλιά. Το "Θυμάμαι τον πατέρα", ένα βιβλίο γραμμένο από τη συγγραφέα με τόσο μεγάλη αγάπη και αφιερωμένο σ` εκείνον, της έδωσε το έναυσμα να διηγηθεί όσο πιο πιστά μπορούσε τη ζωή τής Ντινιάς, της Χιώτισσας γιαγιάς της, που έμοιαζε πράγματι με παραμύθι. Από μνήμες, από αφηγήσεις, από διάφορα ακούσματα που συγκράτησε στα χρόνια της παιδικής της αθωότητας, έγραψε την "Ντινιά της Σμύρνης, της μαστίχας και του πικραμύγδαλου".
