Το "Στοχασµοί για την επανάσταση στη Γαλλία" αποτελεί χωρίς αµφιβολία το θεµέλιο µανιφέστο του συντηρητισµού και της αντεπανάστασης. Γραµµένο εν θερµώ, λίγους µόλις µήνες µετά το ξέσπασµα της Γαλλικής Επανάστασης, το έργο έγινε κλασικό όχι τόσο γιατί ίσως ήταν η πρώτη κριτική αποτίµηση της Επανάστασης, αλλά κυρίως γιατί η έµπειρη, φιλοσοφική και πολιτική µατιά του Ε. Μπερκ κατάφερε να αναδείξει τις αντιφάσεις της Επανάστασης. Αυτός είναι και ο λόγος που το έργο αυτό αποτέλεσε την πηγή από την οποία ξεπήδησαν οι µεγάλες κριτικές της φιλοσοφίας του 18ου αιώνα: από τον αγγλικό συντηρητισµό µέχρι το γερµανικό ροµαντισµό και τη γαλλική αντεπαναστατική παράδοση.
Ρεύµατα και ιδέες που επανέρχονται σήµερα µε διαφορετική µορφή και ένταση, κλονίζοντας τις ιδεολογικές µας βεβαιότητες.
Ο Έντμουντ Μπερκ (1729-1797) γεννήθηκε στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας από πατέρα δικηγόρο της Αγγλικανικής Εκκλησίας και μητέρα ρωμαιοκαθολική. Ο ίδιος παρέμεινε αγγλικανός σε όλη του τη ζωή.Υπήρξε πολιτικός ηγέτης και εξέχων ρήτορας, συγγραφέας και πολιτικός στοχαστής. Μετά τη μετακίνησή του στην Αγγλία, διετέλεσε για πολλά χρόνια βουλευτής της Βουλής των Κοινοτήτων με το φιλελεύθερο κόμμα των Ουίγων. Έμεινε κυρίως στη συλλογική μνήμη για την υποστήριξή του στην Αμερικανική Επανάσταση (ενάντια στη βρετανική κοινή γνώμη), αλλά και για τη σφοδρή κριτική του στη Γαλλική Επανάσταση, κυρίως με το επιστολικό έργο του "Στοχασμοί για την επανάσταση στη Γαλλία". Η αντίδρασή του στον ξεσηκωμό της γαλλικής αστικής τάξης, τον καθιέρωσε ως την ηγετική φιγούρα της συντηρητικής πτέρυγας του κόμματος των Ουίγων, την οποία ονόμασε Παλαιούς Ουίγους, σε αντιδιαστολή με τους Νέους Ουίγους του Τσαρλς Τζέιμς Φοξ, που υπήρχαν στο κόμμα πριν από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης. Θεωρείται ως ο φιλοσοφικός πατέρας του συντηρητισμού, καθώς και από τους δεσπόζοντες θιασώτες του κλασικού φιλελευθερισμού. Ωστόσο, αποτέλεσε σημαντικό πολιτικό πρότυπο για στοχαστές του 20ου αιώνα όπως ο Τζων Μέιναρντ Κέινς, κ.ά.
