Κάπου στη μέση αυτής της ταινίας, μετά από ένα μεγάλο μονόλογο-αποκάλυψη, ξετυλιγμένο με τα μάτια χαμηλωμένα πάνω από ένα πιάτο γαριδάκια, έναν μονόλογο φτιαγμένο δηλαδή με μια δόση τραγωδία κι άλλη μια δόση σαπουνόπερα, κάπου εκεί λοιπόν, στη μέση της ταινίας, τη στιγμή της αποκάλυψης ενός μυστικού τρομερού, οι θεατές καλούνται να συνειδητοποιήσουν τι έχουν ήδη δει μπροστά στα μάτια τους σε δυο διαφορετικές, απόλυτα ερωτικές, σκηνές, λίγη ώρα νωρίτερα.
Σε αυτό το σημείο η ταινία "Στρέλλα" του Πάνου Κούτρα, που, όπως και οι ήρωές της, έχει αυτοσυστηθεί με την αφέλεια μικρού παιδιού, δείχνει τα δόντια της. Καταλαβαίνει κανείς δηλαδή τότε ότι η ταινία δεν έχει ροκανίσει μόνο, σιγά σιγά, τα όρια του τι μπορεί να φανεί στο πανίo είναι ολόκληρη μια εξερεύνηση των ορίων που φτιάχνουν τον σωματικό/σεξουαλικό εαυτό μας: τα όρια του εφικτού, τα όρια του επιτρεπτού και τα όρια του αναπαραστάσιμου. Ή αλλιώς, τα όρια του τι μπορείς να φαντασθείς, τα όρια του τι μπορείς να κάνεις (ως εξέλιξη αυτού που έχεις φαντασθεί/φαντασιωθεί), και τέλος τα όρια του τι μπορείς να δείξεις και να πεις πως έκανες.
(από τον πρόλογο του Δ. Παπανικολάου).
Ο Πάνος Κούτρας γεννήθηκε στην Aθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο στο Λονδίνο, στο London Intenational Film School, και στη Σορβόννη (Sorbonne, Paris I) στο Παρίσι. Έγραψε και σκηνοθέτησε τις ταινίες μικρού μήκους: "The Belch of Lydia Von Burer", 1983, "Misty Days of Spring", 1984, "Afternoon Stars", 1987, "Strange Relationship", 1988, "The Fall and Rise of Lydia Von Burer", 1991, και "Afternoon Stars No2", 1994. Το 1995 ίδρυσε την εταιρία παραγωγής "100% Synthetic Films" με την οποία γύρισε την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, "H επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά" (2000). Το 2004 προβλήθηκε στο 45ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, "Aληθινή ζωή", με πρωταγωνιστές τους Θέμιδα Μπαζάκα, Νίκο Κουρή και Άννα Μouglalis.
