Οι ήρωες και οι ηρωίδες του Τόμας Μανν, προσωπογραφίες φιλοτεχνημένες με τους απόηχους της μουσικής, ζουν στο μεταίχμιο της αξιοπρέπειας και του εξευτελισμού, καθημερινοί ήρωες μίας παρακμάζουσας εποχής και καλλιτεχνικοί εκφραστές της. Η δύναμή τους ανάγεται στην ανέφικτη κοινωνική προσαρμογή τους και η αδυναμία τους στα καταπιεσμένα ένστικτά τους. Ο πολιτισμός εν τέλει καταρρέει και ο καταπιεσμένος κόσμος των ενστίκτων, τον οποίον μοιραία αφυπνίζει η καταλυτική εισβολή του πάθους στην εξισορροπημένη αταραξία μιας καλά προφυλαγμένης και κατ' επίφασιν ακλυδώνιστης και ασφαλούς ζωής, θριαμβεύει μετέωρος μεταξύ ανηθικότητας και ηθικής.
Αυτή η ατέρμονη εσωτερική πάλη προβάλλει μέσω της αριστοτεχνικής, ειρωνικής και κωμικοτραγικής καταγραφής της ως αέναος ρυθμιστής της ανθρώπινης συμπεριφοράς, πέρα από το καλό και το κακό, ως κύριος εκφραστής της βούλησης για ζωή και της κατανίκησης του θανάτου.
Ο Τόμας Μαν γεννήθηκε στο Λύμπεκ το 1875. Γιος πλούσιου εμπόρου, φοίτησε σε αυστηρά σχολεία και μπήκε σε μια ασφαλιστική εταιρεία στο Μόναχο σε ηλικία δεκαεννιά χρονών. Εκεί έγραψε κρυφά το πρώτο του διήγημα, και λίγο αργότερα εγκατέλειψε τη θέση του για να σπουδάσει τέχνη και λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης. Η ζωή του είχε πια αφιερωθεί στο γράψιμο. Τα μείζονα έργα του, όπως οι "Μπούντενμπρουκς", ο "Θάνατος στη Βενετία" και "Το μαγικό βουνό", του εξασφάλισαν το Βραβείο Νόμπελ το 1929. Το 1933 ο Τόμας Μαν έφυγε για την Ελβετία, κι από κει για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εγκαταστάθηκε, πρώτα στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϋ κι αργότερα στην Καλιφόρνια, όπου έγραψε το "Δόκτωρα Φάουστους". Το 1952 ξαναγύρισε στην Ελβετία, όπου και πέθανε το 1955.
