Η συμβατική θέση των σύγχρονων κυρίως φιλολόγων και ακαδημαϊκών υποστηρίζει πως το μυθιστόρημα είναι προϊόν τού XVIII αιώνα, με πρωτοπόρους τούς Daniel Defoe, Samuel Richardson και Henry Fielding. Οποιοδήποτε προγενέστερο εκτενές λογοτεχνικό έργο σε πεζό λόγο δεν είναι τίποτε περισσότερο από αισθηματική μυθοπλασία (romance) και δεν υπακούει στα σύγχρονα κριτήρια που ορίζουν το μυθιστόρημα. Η άποψη αυτή ίσως καλύπτει κάποια έργα γραμμένα για μία σχετικά νέα, ταχύτατα διογκούμενη και κυρίαρχη μεσαία τάξη της νεότερης εποχής, η οποία αναδύεται μετά την Αναγέννηση, γεγονός που υποχρεώνει ορισμένους συγγραφείς να προσφεύγουν σε λογοτεχνικά σχήματα τα οποία χαρακτηρίζονται με τον γενικό όρο ρεαλισμός. Όμως η παράδοση της συγγραφής εκτενών μυθιστοριών με περίπλοκη πλοκή, ιδιαίτερα αναπτυγμένους και εξελιγμένους λογοτεχνικά χαρακτήρες και προσεγμένη δομή είναι τουλάχιστον κατά δεκαπέντε αιώνες αρχαιότερη από την εποχή της εμφάνισής τους.
Ο ερευνητής Γιώργος Ηλιόπουλος σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1989 ασχολείται επαγγελματικά με το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών, με την ιδιότητα του συμβούλου εισηγμένων εταιρειών, εξειδικευμένου σε θέματα και υπηρεσίες κεφαλαιαγοράς.
Από το 1987 μέχρι σήμερα, έχουν δημοσιευθεί άρθρα του στα περιοδικά: "Περισκόπιο της Επιστήμης", "Ram", "Status", "Video Inn", "Computer για όλους", "Πτήση", "Επιστήμη και τεχνολογία", "Ιχώρ", "Χρήμα και αγορά" και "Τρίτο Μάτι".
