Οι Συμπληρωματικοί Δείκτες (ΣΔ), όπως τα μορφήματα ότι/ πως, που, αν, να επιτρέπουν τη σύνδεση δύο προτάσεων μεταξύ τους, έτσι ώστε η πρόταση την οποία εισάγουν να εξαρτάται από μια άλλη. Αυτή η σχέση εξάρτησης όχι μόνο συμπληρώνει το περιεχόμενο του ρήματος (ή γενικά του κατηγορήματος) που επιλέγει τη δευτερεύουσα συμπληρωματική πρόταση, αλλά ταυτόχρονα επηρεάζει τη χρονική αναφορά της δευτερεύουσας και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και την αναφορά του υποκειμένου της. Οι ΣΔ, λοιπόν, αποτελούν τον κόμβο όπου διασταυρώνονται πληροφορίες δύο προτάσεων. Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει συστηματικά τα χαρακτηριστικά των ΣΔ στα νέα ελληνικά, καθώς και τις ιδιότητες των συμπληρωματικών προτάσεων που εισάγουν. Η εκτενής περιγραφή τους βασίζεται στη συγκριτική ανάλυση και στοχεύει στην καλύτερη κατανόηση των συμπληρωματικών προτάσεων, τόσο σε θεωρητικό όσο και σε εμπειρικό-διδακτικό επίπεδο.
