Οι λέξεις είναι της κατηγορίας του πάθους, οι εικόνες της κατηγορίας της ιδέας.
Αυτό, είναι το βιβλίο για τις λέξεις (Αφηγήματα επιστημονικής φαντασίας, κατασκοπικά ή αστυνομικά) και για τις εικόνες (κόμικς). Διερευνά και ιστορεί το πώς, π.χ. ο SAS καταφέρνει να γνωρίζει 4 περιπέτειες το χρόνο, κάθε χρόνο επί 30 χρόνια· από πού εμπνεύστηκε η Άγκαθα Κρίστι τη μορφή του Ηρακλή Πουαρώ και γιατί θεωρήθηκε ότι υπάρχει έλλογη ζωή στον πλανήτη Άρη· και σε ποια φόντα οι εικονογραφικοί "υπεράνθρωποι" επιδίδονται στα υπερκατορθώματά τους.
Προσπαθεί, έτσι, να δείξει ότι παρά τις διακρίσεις ανάμεσα σε μιαν υψηλή, σοβαρή ή μεγάλη λογοτεχνία και σε μια λογοτεχνία μαζική, λαϊκή, απλοϊκή και ευεπίφορη στη χαλαρότητα, δεν υπάρχουν ιδέες χωρίς πάθος και, κυρίως, πάθος χωρίς ιδέες.
Ο Πέτρος Μαρτινίδης διδάσκει θεωρία και κριτική της αρχιτεκτονικής και σχεδιασμό θεατρικών χώρων στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. Έχει επίσης διδάξει, για πολλά εξάμηνα, στα Τμήματα Εικαστικών και Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών καθώς και στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του ίδιου πανεπιστημίου. Πρώτο του βιβλίο τα δοκίμια "Συνηγορία της παραλογοτεχνίας" (1982), "Οι λέξεις στην αρχιτεκτονική και την επιστημονική σκέψη" (1990), "Κόμικς, τέχνη και τεχνικές της εικονογράφησης" (1990), "Η υψηλή τέχνη της απελπισίας: γύρω από τον Ισοβίτη του Αρκά" (1992), "Μεσιτείες του ορατού: ζητήματα θεωρίας της κριτικής στην αρχιτεκτονική και την τέχνη" (1997) και "Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση" (1999). Η έντονη παρουσία του στο αστυνομικό μυθιστόρημα ξεκινά με την τετραλογία "Κατά συρροήν" (1998), "Σε περίπτωση πυρκαϊάς" (1999), "Παιχνίδια μνήμης" (2001) και "Δεύτερη φορά νεκρός" (2002). Ακολούθησε η τριλογία "Μοιραίοι αντίκατοπτρισμοί" (2003), "Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" (2005) και "Ο Θεός φυλάει τους άθεους" (2006). Το 2007 κυκλοφόρησε το κείμενο του "Πώς πάνε στον "παράδεισο" του Αρκά. "Ανατρέχοντας στην ιστορία του γέλιου" και το 2011 το βιβλίο "Κριτική και ευαισθησία". "Η εξέλιξη του κριτικού στοχασμού για την τέχνη". Το 2000 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών θεάτρου για το έργο του "Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση". Έλαβε μέρος, με διηγήματα του, και στους τρεις πρώτους τόμους των Ελληνικών εγκλημάτων (2007, 2008 και 2009).
(φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος)
