"Από τι θα αποτελείται το αύριο;" ρωτά ο Βίκτωρ Ουγκώ. Ένας φιλόσοφος και μία ιστορικός απαντούν στη διάρκεια ενός πυκνού και απαιτητικού διαλόγου. Γιατί αποφάσισαν να γράψουν από κοινού τούτο το βιβλίο; Λόγω μιας μακράς φιλίας, εν ονόματι μιας κοινής ιστορίας, δυνάμει της ποιότητας μιας αδιάκοπης συνομιλίας που άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν η νεαρή φοιτήτρια ανακάλυψε πόσο σημαντικός ήταν αυτός ο -μεγαλύτερός της κατά 15 χρόνια- στοχαστής που αφύπνιζε, μαζί με άλλους, το κριτικό πνεύμα μιας ολόκληρης γενιάς.
Εάν οι οπτικές γωνίες διαφέρουν, η διανοητική κληρονομιά είναι κοινή. Αυτήν ακριβώς την κληρονομιά επιχειρούν να καταγράψουν, προτού περάσουν στις κρίσιμες διακυβεύσεις του καιρού μας: Πώς να σκεφτούμε τη διαφορά μέσα στην οικουμενικότητα; Η οικογένεια θα συνεχίσει να υπάρχει; Η ελευθερία του ανθρώπου θα περιοριστεί στη δυνατότητα κατανόησης των εξαναγκασμών που ασκούνται πάνω του ή η επιθυμία και το απρόβλεπτο θα παίζουν πάντα το ρόλο τους; Τι μπορούμε να αντιληφθούμε από την οδύνη των ζώων; Η αποτυχία του κομουνισμού σηματοδοτεί το τέλος της επανάστασης; Είναι δυνατό να καταργήσουμε διά παντός τη θανατική ποινή; Ποιες θα είναι αύριο οι νέες μορφές αντισημιτισμού και πώς μπορούμε να τις αποκρούσουμε; Το βιβλίο ολοκληρώνεται με ένα εγκώμιο στην ψυχανάλυση, η οποία αποτελεί κοινή αναφορά σε όλη τη διάρκεια αυτού του διαλόγου.
