Με αφετηρία την κλινική εμπειρία της αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η Λόρα Ντετιβίλ προσεγγίζει και κατανοεί το έργο του Ντόναλντ Γ. Γουίνικοτ, η συνομιλία η οποία καταγράφεται σε αυτό το τομίδιο επιχειρεί να αναδείξει την καινοτόμο και νεωτερική διάσταση της συμβολής του μεγάλου Βρετανού ψυχαναλυτή και παιδιάτρου, ο οποίος δεν έπαψε μέχρι το τέλος της ζωής του να αναζητά, να αναθεωρεί και να τολμά μέσα σε ένα πνεύμα απόλυτου σεβασμού και πίστης στον άνθρωπο και στις δυνατότητές του, ενώ ως μέλος της Βρετανικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, της οποίας υπήρξε πρόεδρος για δύο θητείες, συνέβαλλε ουσιαστικά και διακριτικά στη διαμόρφωση και στην ανάδειξη της «Ανεξάρτητης» ομάδας.
