Ό,τι αντιλαμβάνεται αφ' εαυτού έκαστος, ο οποίος μας έχει ακολουθήσει μέχρι τούδε πρεσεκτικά, είναι ότι η αρχή και το τέλος αυτής της φιλοσοφίας είναι η ελευθερία, το απολύτως αναπόδεικτον, το οποίον αποδεικνύεται μόνον διά του ιδίου του του εαυτού. Ό,τι εις όλα τα άλλα συστήματα της ελευθερίας απειλεί να επιφέρη την κατάρρευσιν, παράγεται εις αυτό το σύστημα από αυτήν την ιδίαν. Το Είναι εις αυτό το σύστημα είναι μόνον η ανηρημένη ελευθερία.
Ο Γερμανός φιλόσοφος Σέλλινγκ ανήκει μαζί με τους Καντ, Φίχτε και Χέγκελ στους κορυφαίους διανοητές του φιλοσοφικού κινήματος του Γερμανικού Ιδεαλισμού. Το φιλοσοφικό του ταλέντο έγινε ήδη από το 1795 ευρύτερα γνωστό με την πραγματεία "Φιλοσοφικές επιστολές περί δογματισμού και κριτικισμού". Το 1800 δημοσιεύεται το έργο του "Σύστημα του υπερβατολογικού ιδεαλισμού", όπου παρουσιάζεται η λεγόμενη φιλοσοφία της ταυτότητας, και το οποίο του χαρίζει μία θέση στο πάνθεον των φιλοσόφων. Οι παραδόσεις του για τη φιλοσοφία της αποκαλύψεως, που επιχειρούν να καταδείξουν την ουσία του χριστιανισμού, αποτελούν την ύστερη σκέψη του Σέλλινγκ και σηματοδοτούν για πολλούς το τέλος και την κατακλείδα του Γερμανικού Ιδεαλισμού.
