"Εδώ είναι που μαζεύω λέξεις για να σε πείσω να αγοράσεις τις σελίδες που έγραψα. Μα, στην πραγματικότητα, δεν μ' ενδιαφέρει ιδιαίτερα να σε πείσω. Μου αρκεί να πάρει εκείνη το βιβλίο. Τόσα τυπώθηκαν, ένα θα βρεθεί στα χέρια της, που θα μου πάει.
Ωστόσο, αν θες κι εσύ μια ματιά απ' την δική μου κλειδαρότρυπα, δικαίωμά σου, σου το δίνω, εγώ όμως, να ξες, έγραψα για να το διαβάσει μόνο εκείνη. Και το βιβλίο της, τ' ονόμασα "~"."
1.
Στ' αρχίδια μου οι φόβοι σου.
Θα τους κρεμάσω έναν έναν
στον τοίχο απέναντι.
Να τους χαμογελάσεις
και να κοιμάσαι ήσυχη.
Στο κρεβάτι μου.
2.
Πες στις φίλες σου
πως ήταν κι ένας
που ερωτεύτηκε πρώτα το μέσα σου.
Όπως του το 'δειξες,
με τις πληγές του όλες.
Να σκάσουν στα γέλια.
Ο Κωνσταντίνος Παπαπρίλης - Πανάτσας γεννήθηκε σχεδόν πριν τριάντα χρόνια. Διάλεξε όλα τα επαγγέλματα του κόσμου που θα τον άφηναν να παίζει με λέξεις και προτάσεις. Έγινε δημοσιογράφος, παρουσιαστής, αρθρογράφος. Και τώρα, παραδίδει σε ράφια κάτι που ίσως αποκαλούσατε ποίηση. Για κείνον είναι ένα ημερολόγιο. Νύχτας.
Νύχτα να το διαβάσετε λοιπόν.
