Τον Ιούνιο του 1984 ο Ίταλο Καλβίνο δέχτηκε την πρόσκληση του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ να δώσει έξι διαλέξεις με θέμα που θα διάλεγε ο ίδιος. Ο Καλβίνο επέλεξε ως θέμα του (και είναι τα τελευταία κείμενα που ολοκλήρωσε πριν πεθάνει) τις λογοτεχνικές αξίες που πρέπει πάση θυσία να διασωθούν στη νέα χιλιετία, τη χιλιετία που ζούμε τώρα και που ο ίδιος δεν πρόλαβε να ζήσει. Έτσι, τα Αμερικανικά μαθήματα λειτούργησαν τελικά ως ένα είδος πνευματικής διαθήκης του συγγραφέα και έγιναν ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του τόσο σε αναγνώστες όσο και σε μελετητές του έργου του, αφού συμπυκνώνουν αφενός τις απόψεις και τις λογοτεχνικές προτιμήσεις του συγγραφέα και αφετέρου δίνουν μια συμπαγή και πρωτότυπη άποψη για τη σχέση μυθοπλασίας και πραγματικής ζωής.
Ο Ίταλο Καλβίνο (1923-1985) γεννήθηκε στην Κούβα, αλλά σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε με τους γονείς του στην Ιταλία. Το 1943 προσχωρεί στους παρτιζάνους της ιταλικής αντίστασης. Πρωτοεμφανίστηκε στα ιταλικά γράμματα το 1947 με το μυθιστόρημα "Το μονοπάτι με τις αραχνοφωλιές" με θέμα την Αντίσταση, θέμα που πραγματεύεται και στο επόμενο βιβλίο του, μια συλλογή από διηγήματα με γενικό τίτλο "Τελευταίο έρχεται το κοράκι". Ακολουθεί η τριλογία που τον έκανε διάσημο, τρία σύντομα μυθιστορήματα που συνθέτουν τον κύκλο "Οι πρόγονοί μας: Ο διχασμένος υποκόμης", "Ο αναρριχώμενος βαρόνος" και "Ο ανύπαρκτος ιππότης". Ακολουθεί, το 1956, μια συλλογή ιταλικών λαϊκών παραμυθιών που μετέγραψε ο συγγραφέας με τον τίτλο "Ιταλικοί μύθοι", ενώ δυο χρόνια αργότερα εκδίδει τα "Διηγήματα", συλλογή που περιέχει και την πολύ γνωστή ενότητα διηγημάτων "Οι δύσκολοι έρωτες". Ακολουθούν δύο σύντομα μυθιστορήματα, το "Μαρκοβάλντο ή οι εποχές στην πόλη" και το "Η μέρα ενός εκλογικού αντιπροσώπου" (1963) που ολοκληρώνουν τη "νεορεαλιστική" του φάση. Το 1965 και το 1967 εκδίδει δύο συλλογές "φανταστικών" διηγημάτων με τίτλους "Τα κοσμοκωμικά" και "Ταυ με μηδέν", ενώ το 1969 εκπλήσσει όλο τον κόσμο με το "Κάστρο των διασταυρωμένων πεπρωμένων". Ακολουθούν τα έργα "Οι αόρατες πόλεις" (1972), "Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης" (1979) και "Πάλομαρ" (1983). Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν τα έργα "Κάτω απ' τον ιαγουάρο ήλιο", "Σχετικά με το παραμύθι" (δοκίμιο), "Αμερικανικά μαθήματα" (δοκίμιο), "Ο δρόμος του Σαν Τζιοβάνι", "Γιατί να διαβάζουμε τους κλασικούς" (δοκίμιο) και "Πριν να πεις "εμπρός"".
