Μέσα από τη ποίηση αυτή που το πρώτο τεύχος της εμφανίστηκε πέρισυ με τίτλο "Συντροφιά" και τούτο είναι μόνο το δεύτερο, ο κόσμος ανακαλύπτεται και εμφανίζεται σαν κάτι πολύ απλό και αισθητό όπως είναι τα πράγματα και τα φυσικά φαινόμενα και ταυτόχρονα σαν κάτι το μυστικό και αναζητήσιμο πνευματικά το οποίο βρίσκεται στο βάθος του βιώματος του.
"Μια ποιητική που, μακριά από τον νεοελληνικό αρνητισμό και τη φιλολογία του τραύματος, σώζει τα φαινόμενα συντονίζοντας την ανάσα της με την ασύνορη πνοή του πλατύτερου κόσμου."
(Γιάννης Πατίλης, περ. Πλανόδιο, Ιούνιος 2006)
«Πλαστική επικοινωνία ανάμεσα στη ζωή και την τέχνη, εύστοχη απόδοση της εμπειρίας του όντος μέσα στην αισθητική εμπειρία.
(Ελισσάβετ Κοτζιά, Καθημερινή, 29 Ιανουαρίου 2005)
