Τα βιβλία που ελευθερώνουν: Οι λεωφόροι της πίστης

Συνομιλίες με τον Jonathan Guilbault
Συγγραφέας : Taylor, Charles Guilbault, Jonathan
Μεταφραστής : Πάγκαλος, Μιχάλης
Εκδότης : Πόλις
Έτος έκδοσης : 2018
ISBN : 978-960-435-591-4
Σελίδες : 176
Κατηγορίες : Φιλοσοφία και λογοτεχνία Θρησκεία - Φιλοσοφία και θεωρία

14.00 € 9.66 €




Δεν ήθελα οι συζητήσεις μας με τον Τσαρλς Τέιλορ να περιστρέφονται γύρω από ερωτήματα όπως "Τι σημαίνει η πίστη για εσάς;". Ήταν προτιμότερο, για μένα, να αναλάβουμε το ρίσκο της ανάλυσης μιας μαρτυρίας πίστεως μέσω κάποιων βιβλίων, επειδή μια τέτοια προσέγγιση θα απέφευγε το σύνηθες αναμάσημα κοινοτοπιών και γενικών ορισμών. Με τη δημοσίευση του "Διλήμματα και συσχετισμοί" (Dilemmas and Connections), ο Τέιλορ εμβάθυνε περαιτέρω στις σκέψεις που είχε καταθέσει στο "Μια κοσμική εποχή", στηριγμένος στα έργα της Άιρις Μέρντοχ, του Άλασνταιρ Μακιντάιρ, του Ρόμπερτ Μπράντομ και του Πάουλ Τσέλαν. Επιπροσθέτως, ο Τέιλορ ήταν κατά κάποιον τρόπο ο κατεξοχήν στοχαστής της εκκοσμίκευσης και των πολλαπλών μετασχηματισμών της πίστης και της απιστίας που απορρέουν από αυτήν, και επομένως δεν θα μπορούσα να φανταστώ έναν πιο υποψιασμένο μάρτυρα, όσον αφορά τα πολύπλοκα καθήκοντα που συνεπάγεται η σημερινή επίκληση της πίστης. Μιλώ για πολυπλοκότητα της πίστης, επειδή σήμερα, στο πεδίο αυτό, τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Δεν μπορώ εύκολα να κρίνω, ως λάθος ή ως πλάνη, την υπαρξιακή επιλογή του πλησίον μου, όσο και αν διαφέρει από τη δική μου. ο Τέιλορ ήξερε, σε όλη του την πορεία, να τιμά τα ωραία και σημαντικά επιτεύγματα των άλλων στοχαστών. Σαν ένας "Πωλ Ρικαίρ της Αμερικής", υπήρξε "καλοπροαίρετος αναγνώστης" και προσεκτικός ερμηνευτής, τόσο για τις σκέψεις που απελευθέρωναν ό,τι ο γάλλος φιλόσοφος αποκαλούσε "ανομολόγητες δυνάμεις", όσο και για αυτές που επιχειρούσαν ένα "σημασιολογικό αποθησαύρισμα" - και, κατά μείζονα λόγο, για εκείνες που ήταν ικανές να εφαρμόσουν μια αληθινή διαλεκτική αυτών των θεμελιωδών καθηκόντων της φιλοσοφίας. Συχνά, η προϋπόθεση της αυτογνωσίας και της έκφρασης της γνώσης για τον εαυτό μας είναι η αληθινή γνώση του άλλου. Τα πέντε βιβλία που επέλεξε ο Τσαρλς Τέιλορ για τις συζητήσεις μας είναι τα εξής: η "Φαινομενολογία της αντίληψης" του Μωρίς Μερλώ-ποντύ· τα "Ποιήματα" του Φρήντριχ Χαίλντερλιν· τα "Άνθη του κακού" του Σαρλ Μπωντλαίρ· οι "Αδελφοί Καραμάζοβ" του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι· και το "Πιστός στο μέλλον: ακούγοντας το μήνυμα του καρδιναλίου Κονγκάρ" του αδελφού Αιμίλιου, της αδελφότητας του Ταιζέ. Jonathan Guilbault, από την Εισαγωγή

Γεννημένος στο Μόντρεαλ του Καναδά το 1931, καθηγητής φιλοσοφίας και πολιτικής επιστήμης στο πανεπιστήμιο McGill, μαθητής του G.E.M. Anscombe, του I. Berlin και της I. Murdoch στην Οξφόρδη, επηρεασμένος από τη φαινομενολογία του Heidegger και του Merleau-Ponty, αλλά και εμβριθής αναγνώστης του Wittgenstein, ο Ταίηλορ αποκαλείται συχνά "κύριος αναλυτικός εκπρόσωπος της ηπειρωτικής φιλοσοφίας". Με τους A. MacInryre, M. Walzer και M. Sandel συγκροτούν αυτό που έχει αποκληθεί ρεύμα των "κοινοτιστών", το οποίο γενικά εκλαμβάνεται ως αντίπαλο ρεύμα των "φιλελεύθερων" πολιτικών στοχαστών, όπως ο J. Rawls, ο J. Habermas ή ο R. Dworkin. Από φοιτητής ήδη ασχολείται ενεργά με την πολιτική: με τον A. MacIntyre και άλλους συμφοιτητές του εκδίδει το "New Life Review" και παίρνει μέρος στα μεγάλα γεγονότα της δεκαετίας του '50 και των αρχών του '60. Το 1954 ως πτυχιούχος φοιτητής συμμετέχει στην καμπάνια για την απαγόρευση της βόμβας υδρογόνου και γενικότερα όλων των όπλων μαζικής καταστροφής στη Μεγάλη Βρετανία. Με τη σοβιετική εισβολή στην Ουγγαρία, τον Οκτώβριο του 1956, ο Ταίηλορ αφήνει την Οξφόρδη και πηγαίνει να ζήσει για έξι μήνες με Ούγγρους φοιτητές και πολιτικούς πρόσφυγες στη Βιέννη. Στη δεκαετία του '60 επιστρέφει στον Καναδά και αναμειγνύεται ενεργά στην πολιτική ζωή της χώρας του από τις τάξεις του κεντροαριστερού Νέου Δημοκρατικού Κόμματος, στο οποίο μάλιστα δύο φορές, το 1965 και το 1968, θέτει υποψηφιότητα για πρόεδρος , αλλά ηττάται από τον λαϊκιστή Trudeau. Αν και πολιτογραφημένος ως φιλόσοφος του "πολυπολιτισμού" απορρίπτει τον κατακερματισμό και ενστερνίζεται βαθιά την ιδέα της ενιαίας δημοκρατικής πολιτείας. Το 1979 κατεβαίνει στους δρόμους για να διαδηλώσει εναντίον της απόσχισης του Κεμπέκ από τον Καναδά. Το ενδιαφέρον του για τα κοινά συνεχίζεται ως σήμερα απαραμείωτο και όπως ο ίδιος δηλώνει "Η ενασχόληση με την πολιτική μού έμαθε πράγματα που θα ήταν αδύνατον να είχα αντλήσει μονάχα από τα βιβλία".






e-mail Facebook Twitter