Τα γλυκά του κουταλιού στην πατρίδα μας είναι παράδοση από γενιά σε γενιά που παραμένει ζωντανή ως στις μέρες μας.
Παρ' όλη την εξέλιξη της τεχνολογίας η παρασκευή των γλυκών παραμένει η ίδια, όπως μεταδόθηκε σε μας από τις γιαγιάδες μας. Δεν υπάρχει στον τόπο μας τουλάχιστον άνθρωπος που στη ζωή του κάποια στιγμή να μην έχει δοκιμάσει γλυκό του κουταλιού γι' αυτό και έδωσα αυτό τον τίτλο στο βιβλίο μου " Τα γλυκά της Ζωής..." Δεν θα ξεχάσω όσο ζω τη γιαγιά μου και τη μητέρα μου που θεωρούσαν αδιανόητο στο σπίτι μας να μην υπάρχει γλυκό του κουταλιού: σύκο, κεράσι, κυδώνι, βερύκοκο, σταφύλι κλπ Και οι ανάλογες μαρμελάδες, χωρίς βέβαια να ξεχνώ τα ρετζέλια και το πετιμέζι, το μούστο και τα μουστοκούλουρα με τη μουσταλευριά...
Η Ζωή Σπυροπούλου, γέννημα, θρέμμα, Σαλονικιά αποτελεί μια διακριτική παρουσία, συνυφασμένη στενά με την κοινωνική και πολιτιστική ζωή της Θεσσαλονίκηςτα τελευταία πενήντα χρόνια. Θυγατέρα του Δράκου Μαυρομάτη και της Αικατερίνης Παπαϊωάννου-Μαυρομμάτη, από την ανατολική Ρωμυλία, κουβαλά βαθιά μέσα στην ψυχή της όλες τις συγκλονιστικές ιστορικές μνήμες του ξεριζωμού και της προσφυγιάς. Από παιδούλα εντάχθηκε στον οδηγισμό και συνειδητοποίησε πολύ νωρίς τις αξίες του ομαδικού πνεύματος, της αλληλεγγύης και της προσφοράς. Τα μαθητικά της χρόνια στο Αμερικάνικο Κολλέγιο και στη συνέχεια στα εκπαιδευτήρια "Αγλαΐα Σχινά" είχαν ξεχωριστή σημασία, γιατί ευτύχησε να έχει εξέχοντες δασκάλους με κορυφαίο το Μανόλη Ανδρόνικο. Παντρεύτηκε με τον δικηγόρο Δημήτριο Σπυρόπουλο και απέκτησε δύο παιδιά. Η Ζωή Σπυροπούλου εργάζεται για το Λύκειο Ελληνίδων του οποίου από το 1975 είναι πρόεδρος, για τη ΧΕΝ Πανοράματος και είναι μέλος πολλών φιλανθρωπικών και πολιτιστικών σωματείων της Θεσσαλονίκης.
Μη Διαθέσιμο
