Τελικά δεν είναι εύκολο να είσαι σκύλος, ακόμη κι το αφεντικό σου είναι διάσημο, ακόμη κι αν είσαι ήρωας στις σελίδες του βιβλίου του.
Ο Grenier αναλαμβάνει να μιλήσει για τους σκύλους των διασήμων, για τους διάσημους σκύλους, για τους διάσημους και για τους σκύλους. Από τον χαδιάρη Προυστ και τον ψυχοπονιάρη Ρίλκε, στον ανάλγητο Σοπενάουερ και τον πικρόχολο Μπέρνχαρτ. Από τον Άργο, τον σκύλο του Οδυσσέα, στον δικό του σκύλο, τον Οδυσσέα, από τον νευρασθενικό σκύλο του Ζιντ στον φανταστικό σκύλο του Κενώ.
Μας θυμίζει πώς η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Σταντάλ, ο Κάφκα, ο Τζακ Λόντον και αμέτρητοι άλλοι συγγραφείς αναζήτησαν την έμπνευση στο ζώο αυτό που ο άνθρωπος το διάλεξε κομμάτι της ζωής του και της βιβλιοθήκης του.
O Roger Grenier γεννήθηκε στην Καν της Γαλλίας το 1919. Η παρουσία του στα γαλλικά γράμματα είναι έντονη εδώ και δεκαετίες, τόσο από τη θέση του ως συμβούλου των εκδόσεων Gallimard, όσο και με τη συμβολή του σε πολυάριθμες εκδόσεις για τα μεγαλύτερα ονόματα της γαλλικής και ευρωπαϊκής γραμματείας. Πολυγραφότατος και ο ίδιος, τιμήθηκε από τη Γαλλική Ακαδημία με το Grand Prix de Litterature για το σύνολο του έργου του, που περιλαμβάνει μυθιστορήματα, όπως τα Le Palais d'hiver (1965), Avant une guerre (1971), Cine-roman (1972), που απέσπασε το βραβείο Femina, Le Miroir des eaux, Un air de famille, la Follia (1980), La Fiancee de Fragonard (1982), Il te faudra quitter Florence, Albert Camus, la Mare d' Auteuil (1988), Partita (1991), νουβέλες, όπως η La Salle de redaction (1977).
