Ο θρύλος του βασιλιά Αρθούρου συνιστά ένα μνημείο της κοινής Ευρωπαϊκής κληρονομιάς με παγκόσμιες διαστάσεις. Ένας πνευματικά ανώτερος και πιστός Χριστιανός Βρετανός βασιλιάς γύρω στον 6ο αιώνα μ. Χ. προσπαθεί με τις πεπερασμένες δυνάμεις του να οργανώσει το βασίλειο του με βάση τη δικαιοσύνη, ηθικές αξίες και το γνήσιο ιπποτισμό ως προς τους αδύνατους, τις γυναίκες και τον έρωτα στην αγνή του μορφή. Στο σπουδαίο λογοτεχνικό έργο Τα Ειδύλλια του Βασιλιά Αρθούρου (Ειδύλλια όχι με την έννοια των ερωτικών περιπετειών μιας που ο βασιλιάς μας ήταν πιστός στη γυναίκα του αλλά με την έννοια της ομώνυμης βουκολικής ερωτικής ποίησης της Ελληνιστικής εποχής) ο εμβληματικός Άγγλος ποιητής Άλφρεντ Λορντ Τέννυσον μεταρσιώνει σε υψηλή αφηγηματική ποίηση τις διηγήσεις μιας μακραίωνης παράδοσης για τον Αρθούρο και τους ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης και αναδύει την αξία της χρηστής διακυβέρνησης μέσα σε έναν κόσμο που βρίθει από πάθη κι αδυναμίες αλλά και εκδηλώνει μετάνοια και πίστη στον Χριστό. Εδώ παρουσιάζονται πρόσωπα όπως η Γκουίνεβηρ, ο Λάνσελοτ, ο Πέρσιβαλ, ο Μέρλιν, ο Μόρντρεντ και άλλοι χαρακτήρες λιγότερο γνωστοί και ομοίως τόποι όπως το θρυλικό Κάμελοτ και το Άβαλον ενώ ταυτόχρονα περιγράφονται γκιόστρες και μάχες, η αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου, οράματα, όνειρα και πάθη…
O Alfred Lord Tennyson (1809 -1892) άρχισε να γράφει ποίηση από νεαρή ηλικία. Η φήμη του ως ποιητή, μεγάλωσε στα χρόνια των σπουδών του στο Καίμπριτζ, όπου μια βαθειά φιλία αναπτύχθηκε ανάμεσα σ' αυτόν και τον Χένρυ Χάλλαμ. Το 1830 εξέδωσε τη συλλογή "Ποιήματα, κυρίως λυρικά", που περιλάμβανε το ποίημα "Μαριάνα". Το 1832 εκδόθηκε άλλος ένας τόμος ποιημάτων του, μεταξύ τους και το "The lady οf Shalott" ("Η δεσποσύνη του Σαλότ"). Ο ξαφνικός θάνατος του αγαπημένου του φίλου το 1833, συγκλόνισε τον Τέννυσον, αλλά και τον παρακίνησε να γράψει μια σειρά ποιημάτων, που θα αποτελούσαν μέρος ενός από τα πιο γνωστά έργα του, του "Ιn memoriam". Στην ίδια περίοδο ανήκουν και μερικά ποιήματα που θα ενσωματώνονταν στο αγαπημένο του ποίημα, το μελαγχολικό "Maud" ("Μωντ"). Το 1842 εξέδωσε τη συλλογή "Ποιήματα", αναθεώρηση προηγούμενων έργων του μαζί με νέα ποιήματα· ένα από αυτά ήταν και το "Ulysses" ("Οδυσσέας"). Το 1842 εκδόθηκε το πρώτο μακροσκελές ποίημά του "The princess" ("Η πριγκίπισσα") που περιλάμβανε τα γνωστά ως ανεξάρτητα ποιήματα "The splendour falls"· "Tears", "IdIe tears"· "Now sleeps the crimson petal" ("Το μεγαλείο πέφτει"· "Δάκρυα, μάταια δάκρυα"· "Τώρα το κρεμεζί κοιμάται ανθόφυλλο"). Το 1850, ήδη διάσημος, ονομάστηκε Poet Laureate (δαφνοστεφής, εθνικός ποιητής), μετά τον θάνατο του Ουέρντσουερθ. Η περίφημη "Επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας" (1855, "Maud and other poems"), επιβεβαίωσε τον τίτλο του εθνικού ποιητή. Τα "Ειδύλλια του βασιλιά" ("Idylls οf the king", 1859) γνώρισαν την άμεση επιτυχία. Το 1889, τρία χρόνια πριν από τον θάνατό του, έγραψε το περίφημο "Crossing the Bar" ("Διασχίζοντας τη Σύρτιδα") στη διάρκεια ταξιδιού στο Νησί του Ουάιτ.
