Είναι το έβδομο κατά σειρά βιβλίο του Ν. Μαργιωρή και πρωτοεκδόθηκε το 1978 (τρεις εκδόσεις). Ύστερα από την αποθέωση του Πυθαγόρα (βλέπε έκτο βιβλίο) έπρεπε να κοινοποιηθεί η Ελευσίνια Μύηση.
Γιατί άραγε η Αθηναϊκή Πολιτεία βασίστηκε στη μύηση αυτή; Γιατί μας έδωσε τα θαύματα της τέχνης η Ιωνική πλευρά του Ελληνισμού; Γιατί η στείρα των Δωριέων φιλοσοφία απέτυχε οικτρά;
Στα "Ελευσίνια Μυστήρια" παρουσιάζεται η άλλη λειτουργία του ανθρωπονού. Το ανώτερο Εγώ κυριαρχεί και ανωτεροδιοικεί. Εδώ βασιλεύει η υπερσυνείδηση. Είναι η βασιλεία του Πνεύματος. Η υπερσυνείδηση δουλεύει διακριτικά και δίνει τους αγλαούς καρπούς της. Γίνεται η αποκάλυψη ενός αοράτου κόσμου που περιέχει την έννοια των Μυστηρίων. Τα Ελευσίνια ανοίγουν τις πόρτες των κρυμμένων μυστηρίων.
Ο σύγχρονος φιλόσοφος και πνευματικός δάσκαλος Νικόλαος Ν. Μαργιωρής (1913-1993) υπήρξε μία σύγχρονη πνευματική μορφή.
Δίδαξε ακατάπαυστα επί σειρά δεκαετιών ενώ συνέγραψε πλείστα μεταφυσικά και πρακτικά συγγράμματα μεταξύ των οποίων: "Γένεση και θάνατος των κόσμων", "Μεταθανάτια ζωή", "Χριστοκεντρικός και χριστοκρατικός μυστικισμός", "Πατάτιος ο ταπεινός", "Η θειουργία διδάσκει τον αιώνιο δρόμο της ψυχής", "Δίτομη μεταφυσική εγκυκλοπαίδεια", "Μυστική διδασκαλία" (τρεις τόμοι), "Δραβίδες οι πρόγονοι των Ελλήνων", "Πυθαγόρεια Αριθμοσοφία", "Αποσυμβολισμός της ελληνικής μυθολογίας", κ.ά.
