Αν υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο δεν μπορείς να προετοιμαστείς με τίποτα, όσο φιλότιμα και να διαβάσεις τα
σχετικά εγχειρίδια, όσο και να κουβεντιάσεις με γνωστούς, όσο και αν πιστεύεις ότι είσαι μια ειδική κατηγορία
που μπορεί να διαχειριστεί τα πάντα, είναι η πατρότητα.
Πώς ξαφνικά πηδάς από το ρόλο του γιου στο ρόλο του πατέρα; Άλμα πίστεως χωρίς αλεξίπτωτο με πιθανή
προσγείωση σε ενεργό ναρκοπέδιο. Ξενύχτι επιπέδου εκπαίδευση Ο.Υ.Κ και προβλήματα που δε φανταζόσουν
ποτέ ότι μπορεί να εμφανιστούν στο διάβα σου.
Και εκεί που νομίζεις ότι τα όριά σου είναι ένα αχνό σημαδάκι στον ορίζοντα, έρχονται οι πρώτες φορές που
θα μηδενίσουν το κοντέρ και θα ισορροπήσουν τα πάντα μέσα σου. Το πρώτο χαμόγελο, το πρώτο αγκου, το
πρώτο μπουσουλημα, η πρώτη τούμπα, το πρώτο μπαμπά… ανεξάντλητη λίστα που σε κάνουν να ζεις τη ζωή από
την αρχή, τόσο ξυπνώντας μνήμες όσο γεννώντας νέες παραστάσεις που παρακαλάς για πάντα να μείνουν
αποτυπωμένες.
Πατρότητα, λοιπόν, το πιο δύσκολο και υπέροχο ταξίδι που μπορεί να κάνει κάνεις δοσμένο μέσα από ένα
καυστικό χιουμοριστικό κείμενο που γράφτηκε κυρίως 2 με 5 το πρωί σε μια απέλπιδα προσπάθεια να
αποφευχθεί η συνταγογράφηση.
