Ο Άθωρ νόμιζε ότι το δαχτυλίδι της εξίσωσης ήταν η ανώτερη δύναμη. «Η δική μου οργή, ο δικός σου φόβος, η αμφιβολία όλων.»
Η Ρον όμως, γνώριζε ότι δεν ήταν έτσι.
Το Σέλοτ, το δάσος της αρμονίας υπήρχε μέσα από το σεν. Το σεν ήταν η γνώση και ο τρόπος της πληρότητας. Τα πάντα είχαν σεν, όλα ήταν στο σεν, γιατί είχαν τη βούληση της πληρότητας να υπάρξει. Το θεμέλιο του δάσους ήταν η αρμονία. Εκεί συνέκλιναν όλα.
Όταν ο "κόσμος" χρήσης θέλει να αλώσει τον κόσμο της εξέλιξης, θα χρησιμοποιήσει τη γοητευτική έλξη του κακού. Κάνοντας χρήση της αντιθετικής αντίληψης των πραγμάτων διαθλά τη στιγμή σε ψευδαίσθηση, την εξέλιξη σε αυθαιρεσία και την ύπαρξη σε ιδέαση.
Μόνο η επιλογή μπορεί να σταθεί ανάμεσα στο καλό και το κακό. Αλλά η επιλογή θέλει τη γνώση της. Τη γνώση της αρχής.
Με λένε John Krisma.
Δεν είναι το όνομα που μου έδωσαν, είναι το όνομα που επέλεξα να έχω από τη στιγμή που αποφάσισα να γνωρίσω την αιτιότητα της ύπαρξής μου. Και μέσα από αυτή την απόφαση που ήρθε κάποτε στη ζωή μου, σχετίστηκα από την αρχή με ένα μονοπάτι. Το πότε γεννήθηκα δεν έχει σημασία, όπως δεν έχει σημασία και το τι έκανα πριν από την απόφασή μου αυτή. Γεννήθηκα όπως όλοι και έκανα ότι έκαναν οι περισσότεροι (σπουδές, επαγγελματική καριέρα, οικογένεια). Είμαι συγγραφέας, αλλά όχι της αξιωματικής ορθότητας της γνώσης. Γράφω μόνο για ένα δρόμο που έχω βαδίσει...
