Το έργο αυτό γράφτηκε ανάμεσα στο 1941 και στο 1943, τον καιρό που ο συγγραφέας βρισκόταν εξόριστος στη Φιλανδία και αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η δράση του έργου έχει σαν άξονα τα όνειρα της Σιμόν Μασάρ, που τον Ιούνιο του 1940 παρακολουθεί ανήμπορη την υποχώρηση του γαλλικού στρατού και την προέλαση των γερμανικών στρατευμάτων. Όταν τα αφεντικά της στο χώρο όπου εργάζεται συνεργάζονται με τον εχθρό, η νεαρή Σιμόν, περνά τις μέρες της διαβάζοντας μια μονογραφία για την Ζαν ντ” Αρκ, πριν ακόμα αρχίσει να ονειρεύεται τη νύχτα όπου η ηρωίδα εκδίωξε τους Γερμανούς από τη Γαλλία. Έτσι τα όνειρά της μακριά από το να την κάνουν να έχει απλά και μόνο νυχτερινές ονειροπολήσεις, μετατρέπονται σε αφετηρία και μήτρα πολιτικής δράσης. Το έργο «Τα οράματα της Σιμόν Μασάρ» αποτελείται από τέσσερις σκηνές που αντιστοιχούν στα τέσσερα οράματα της νεαρής. Κάθε όραμα της νεαρής Μασάρ αποτελεί κατά κάποιον τρόπο ένα τόξο, που στο ένα άκρο του είναι η εποχή της αναγέννησης και στο άλλο η εποχή που γράφτηκε το έργο, συσχετίζοντας την Ορλεάνη με το Σαιν-Μαρτίν, την Ζαν ντ” Αρκ με τη Σιμόν Μασάρ και επιτρέπει με την αναδρομή στην ιστορία της Γαλλίας να ειδωθεί από μια άλλη οπτική η σύγχρονη πραγματικότητα της Γερμανικής Κατοχής και ο ρόλος που διαδραμάτισαν οι πολίτες απέναντι στις δυνάμεις κατοχής.
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1898 στο Άουγκσμπουργκ. Το 1917 γράφτηκε στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μονάχου, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του, ξαναγύρισε στο Άουγκσμπουργκ, και υπηρέτησε για ένα διάστημα σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Οι θεατρικές του αναζητήσεις γνώρισαν πολύ γρήγορα την καταξίωση, με το βραβείο Κλάιστ (1922). Αντικομφορμιστής, ορκισμένος εχθρός του πολέμου και του καπιταλισμού, βρίσκεται ήδη από το 1923 πέμπτος στον μαύρο πίνακα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας. Όταν οι Εθνικοσοσιαλιστές καταλαμβάνουν την εξουσία το 1933, ο Μπρεχτ παίρνει το δρόμο της εξορίας: Ελβετία, Δανία, Φινλανδία, Ρωσία, και τέλος Αμερική, όπου συνεργάζεται στην Καλιφόρνια με τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Τσαρλς Λώτον. Το 1949 εγκαθίσταται οριστικά στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου πεθαίνει το 1956.
