Μέσα από την αφήγηση της επαγγελματικής της πορείας ως παιδοψυχιάτρου, η συγγραφέας ξεδιπλώνει την ιστορία της ελληνικής ψυχιατρικής και παιδοψυχιατρικής των τελευταίων δεκαετιών. Χάρη στην ενσωμάτωση των ιστοριών από παιδιά που συνάντησε όλα αυτά τα χρόνια, η αφήγηση αποκτά έναν έντονα προσωπικό τόνο, που όχι μόνο δεν αφαιρεί τίποτα από την αξιοπιστία της, αλλά αντίθετα βαθαίνει το θέμα του βιβλίου επιβεβαιώνοντας ότι ιστορίες θεσμών χωρίς τις ιστορίες ανθρώπων δεν νοούνται, πολλώ δε μάλλον στον χώρο της ψυχικής υγείας.
