Το παρόν έργο αποτελεί μία προσπάθεια εντρύφησης στα περί ψυχής δόγματα του νεοπλατωνικού φιλοσοφικού ρεύματος της ύστερης αρχαιότητας, με αφορμή το υπόμνημα του Ιωάννου Φιλοπόνου στην πραγματεία "Περί ψυχής" του Αριστοτέλους. Το προοίμιο του υπομνήματος παρουσιάζεται σε απόδοση στην νέα ελληνική και ακολουθεί εκτενής ανάλυση και σχολιασμός του.
Η μελέτη αυτή καινοτομεί στο ότι ο σχολιασμός του κειμένου του Ιωάννου Φιλοπόνου βασίζεται κυρίως σε προγενέστερα εκείνου φιλοσοφικά υπομνήματα, χωρία των οποίων παρατίθενται στο πρωτότυπο και σε νεοελληνική απόδοση. Παρουσιάζεται, έτσι, μία κατά το δυνατόν ολοκληρωμένη εικόνα αυτής της πτυχής του Νεοπλατωνισμού.
Ευελπιστούμε ότι πόνημα αυτό θα φανεί χρήσιμο και στους ερευνητές της ελληνικής σκέψης της εποχής του "Βυζαντίου", της οποίας ο Νεοπλατωνισμός απετέλεσε το κυρίαρχο φιλοσοφικό ρεύμα, επηρεάζοντας τόσο τους φιλοσόφους, όσο και τους θεολόγους της μακράς αυτής ιστορικής περιόδου..
