Τούτη η αυτοτελής, αναθεωρημένη έκδοση των "Ποιημάτων" του Κ. Γ. Καρυωτάκη, ολοκληρώνει τη νέα φιλολογική παρουσίαση των σωζώμενων "Απάντων" του. Όπως και η αντίστοιχη έκδοση των "Πεζών" (Νεφέλη, 1989), έχει μορφή πληρέστερη και πιο χρηστική από την ξεπερασμένη, πλέον, δίτομη έκδοσή μου των "Ευρισκομένων" (1965-1966).
Αφετηρία μας και πάλι εστάθηκε κυρίως η ανάγκη να ενημερωθούν τα "Ευρισκόμενα" με κείμενα και πληροφορίες που παρουσιάστηκαν κατά την τελευταία 25ετία. Αλλά και για κάθε κείμενο έγινε νέα αντιβολή με το πρωτότυπο χειρόγραφο είτε δημοσίευμα. Όλες οι σημειώσεις αναθεωρήθηκαν ριζικά και μάλιστα πλουτίστηκαν με μετρικές πληροφορίες.
Ελπίζω πως η παρούσα αναδιάρθρωση των κειμένων και ιδίως ο αναθεωρημένος σχολιασμός θα εξυπηρετήσουν καλύτερα τόσο τους απλούς θιασώτες της ποίησης του Καρυωτάκη, όσο και τους νεώτερους μελετητές της.
Γ. Π. Σαββίδης
Γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1896 στην Τρίπολη. Ο πατέρας του ήταν νομομηχανικός κι έτσι στα παιδικά του χρόνια, αναγκάστηκε να αλλάζει συνέχεια τόπο διαμονής. Πέρασε από το Αργοστόλι, τη Λευκάδα, τη Λάρισα, την Καλαμάτα, την Αθήνα, μέχρι και από τα Χανιά. Από το 1912 δημοσιεύει ποιήματα σε διάφορα παιδικά περιοδικά. Αφού πήρε το δίπλωμα της Νομικής Σχολής των Αθηνών, διορίστηκε υπάλληλος στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης. Η ελεύθερη φύση του δεν μπορούσε να δεχθεί την γραφειοκρατία της κρατικής μηχανής, την οποία και καυτηριάζει όποτε μπορεί (χαρακτηριστικό το πεζό: Κάθαρσις). Γι' αυτό και μετατέθηκε πολλές φορές διωκόμενος από ανωτέρους του. Στη διάρκεια αυτών των μεταθέσεων γνωρίζει την ανία και τη μιζέρια της επαρχίας, πράγμα που τον στιγματίζει. To Φεβρουάριο του 1919 εκδίδει την πρώτη του συλλογή: "Ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων", η οποία τυγχάνει αδιάφορης ή υποτιμιτικής κριτικής. Τον ίδιο χρόνο εκδίδει μαζί με τον φίλο του Άγη Λεβέντη (με τα ψευδώνυμα Μίμης Χλαπάτσας και Νίκος Τσαπατσούλιας, αντίστοιχα) το σατιρικό περιοδικο "Η Γάμπα", που παρά την επιτυχία του κυκλοφόρησε μόνο σε έξι τεύχη γιατί η αστυνομία απαγόρευσε την έκδοσή του. Το 1921 κυκλοφορεί τη δεύτερη συλλογή του τα "Νηπενθή". Εκείνο τον καιρό συνδέεται με την ποιήτρια Μ. Πολυδούρη, συνάδελφό του στη Νομαρχία Αττικής. Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι σχέσεις τους ήταν ερωτικές. Το 1924 ταξιδεύει στο εξωτερικό, στην Ιταλία και τη Γερμανία. Το Δεκέμβριο του 1927 κυκλοφορεί η τελευταία του συλλογή, "Ελεγεία και Σάτιρες". Το Φεβρουάριο του 1928 ο Καρυωτάκης αποσπάται στην Πάτρα και τον Ιούνιο στην Πρέβεζα. Από εκεί στέλνει απελπισμένα γράμματα σε συγγενείς και φίλους, περιγράφοντας την αθλιότητα που κυριαρχεί σ' αυτήν την πόλη (χαρακτηριστικό το ποίημα Πρέβεζα). Στις 21 Ιουλίου θέτει τέρμα στη ζωή του.
