Η φωνή του Νικόλα Γαρμπή, όπως την ακούμε μέσα από "Τα Σκύβαλα", αγγίζει τα βασικότερα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου και υψώνεται ξεχωριστή μέσα στο ατομικιστικό και χρησιμοθηρικό πνεύμα της εποχής μας. Μας θυμίζει ότι είμαστε άνθρωποι και ότι η ευθύνη για τη διατήρηση της ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο είναι και δική μας. Είναι μια φωνή που ενισχύει την ικανότητα για αντίσταση, κρατάει σε εγρήγορση και προβάλλει το χρέος.
Το γράψιμο ενός στίχου ή το τράβηγμα μιας γραμμής είναι ενέργειες που προκύπτουν από την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης σκέψης. Το να κοινοποιούμε ένα έργο λέξεων ή γραμμών, σημαίνει ότι προσπαθούμε να καταγράψουμε μια θέση και να μεταδώσουμε ένα μήνυμα. Σημαίνει ακόμη, ότι αντιλαμβανόμαστε τον κοινωνικό μας ρόλο και την κοινωνική μας ευθύνη, ότι απορρίπτουμε την άποψη πως φταίνε μόνο οι άλλοι, ότι δεν βολευόμαστε στην κατανάλωση και στην "καθημερινή μας ήττα" και ότι δεν μας έχει απορροφήσει το κοινό και το ευτελές.
