Ως υπεύθυνος για τις σφαγές της Χίου το 1822, ο τότε διοικητής του νησιού, Βαχίτ πασάς,
εξορίζεται από την κυβέρνησή του και κατά τον χρόνο της εξορίας του ιστορεί τα συμβάντα
στα απομνημονεύματά του. Προσπαθώντας να αιτιολογήσει τις πράξεις του, που τις ονομάζει
"σκληρά μέτρα για λόγους πολιτικής και παραδειγματισμού", αποδεδειγμένα, αποσιωπά γεγονότα
και παραποιεί αλήθειες. Παρ' όλα αυτά, μέσα από το κείμενό του, που μεταφράστηκε από τα Οθωμανικά το 1361 και μεταφέρεται εδώ στη Νεοελληνική, φανερώνεται με τον πιο ωμό τρόπο
η απανθρωπιά, η σκληρότητα και η αφροσύνη που ανά τους αιώνες χρησιμοποιούν οι δυνάστες
για να καθυποτάξουν τους λαούς.
