Τα πρώτα εφηβικά χρόνια της Λίνας ήταν πολύ διαφορετικά από αυτά των υπόλοιπων εφήβων. Ίσως γιατί γεννήθηκε λίγο πριν το ξέσπασμα του β΄ παγκοσμίου πολέμου. Σίγουρα διότι η καταγωγή της ήταν εβραϊκή. Τα τετράδιά της αποτέλεσαν το πραγματικό καταφύγιο της νιότης της. Μέσα σ' αυτά κατέγραψε τη δική της, ξεχωριστή καθημερινότητα, όπως και σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στην Κατοχή.
Σήμερα, περισσότερο από 50 χρόνια μετά, αποτελούν ένα ντοκουμέντο το οποίο κατέγραψαν τα παιδικά μάτια της Λίνας. Η γλώσσα που χρησιμοποίησε η τότε 16χρονη Λίλιαν Μπενρουμπή, εκπλήσσει τον αναγνώστη. Το παιδικό χιούμορ συναντιέται με την φρίκη του πολέμου. Πρόκειται για μία από τις λίγες μαρτυρίες από την Κατοχή, ομοθρήσκων που επέζησαν του πολέμου παραμένοντας κρυμμένοι στην Ελλάδα, με την βοήθεια χριστιανών συμπατριωτών τους.
Η Λίλιαν Μπενρουμπή-Αμπαστάδο γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι κόρη τού Ισαάκ Μπενρουμπή και της Ντόρας Καμχή. Έζησε ξένοιαστα παιδικά χρόνια μέχρι τα δέκα της που την βρήκε ο β΄ παγκόσμιος πόλεμος και έμελλε να αλλάξει την υπόλοιπη ζωή της. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής κατόρθωσε να επιζήσει μαζί με τους γονείς της κρυμμένη σε φιλικά χριστιανικά σπίτια στην Αθήνα.
Μετά την απελευθέρωση εγκαταστάθηκαν στην Παλαιστίνη. Εκεί, σε ηλικία 16 ετών ένιωσε την ανάγκη να εξιστορήσει τα τέσσερα χρόνια του πολέμου και της κατοχής στην Ελλάδα.
Παντρεύτηκε τον Ραούλ Αμπαστάδο και απέκτησε δυο γιους. Από το 1960 ζει και πάλι στην Αθήνα.
Σήμερα, ύστερα από μισό αιώνα και έχοντας αποκτήσει τέσσερα εγγόνια, θέλησε τα τετράδια που παρέμεναν καταχωνιασμένα σ' ένα πατάρι, να πάρουν το δρόμο της έκδοσης, για να μάθουν τα εγγόνια της και άλλα παιδιά αυτής της γενιάς, τις επώδυνες εμπειρίες των πρώτων εφηβικών της χρόνων και πόσο μπορεί να τραυματίσει την ψυχή ενός παιδιού ο πόλεμος και τα κατοχικά χρόνια
Μη Διαθέσιμο
