Στην Τρούμπα όλες είχαν ψευδώνυμο, καμία δεν δούλευε με το πραγματικό της όνομα. Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι, γιατί ο πραγματικός τους εαυτός που συνδεόταν με το βαφτιστικό όνομα κατά μία έννοια έμενε στο απυρόβλητο, άθικτος και προστατευμένος.
Η Κοντέσα επικαλούταν έτσι, γιατί δεν έμοιαζε με τις άλλες πόρνες. Η ψιλόλιγνη σιλουέτα της, τα ξανθά της μαλλιά και η πορσελάνινη επιδερμίδα της, την έκαναν να μοιάζει εύθραυστη, σχεδόν απόκοσμη.
Οι λεπτεπίλεπτες κινήσεις των χεριών της, η γλυκιά, καθαρή φωνή της που μπορούσε να μαλακώσει τους τρόπους ακόμη και ενός ουρακοτάγκου, η σθεναρή της άρνηση να ασχολείται με χονδροειδείς δουλειές, της προσέδιδαν έναν αέρα ανεπιτήδευτα αριστοκρατικό, τόσο, που οι γύρω της ένιωθαν μια παράλογη τάση να ικανοποιούν κάθε της επιθυμία.
Η Κοντέσα είχε δημιουργήσει έναν μύθο γύρω από την εικόνα της χωρίς να το επιδιώξει. Από παιδί κιόλας άκουγε μια φωνή επιβίωσης κρυμμένη πιο βαθιά και από το ένστικτο, που της έλεγε τι να κάνει, της έδειχνε τον πιο φωτεινό ανάμεσα στους σκοτεινούς δρόμο.
Αυτή η φωνή αποδεικνυόταν συνήθως αλάνθαστη και την τροφοδοτούσε με μια σπάνια δύναμη, αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Είχε μαγέψει ακόμη και τη Μαντάμ Ζέλντα τη Γαλλικής καταγωγής τσατσά, που θεωρούταν μια από τις πιο σκληρόπετσες γυναίκες της Τρούμπας .
Η Κοντέσα, είχε γίνει η πιο περιζήτητη πόρνη των Αθηνών και αυτό για τη Μαντάμ Ζέλντα σήμαινε πως είχε βρει την κότα με τα χρυσά αυγά. Πολλοί φοβούνταν τη γριά τσατσά γιατί τυλιγόταν από μια μυστηριακή αύρα, σαν μαύρο πέπλο μιας σκοτεινής μαγείας που σε έκανε να ανατριχιάζεις.
Παιδί αγνώστου πατρός και μάνας, με αφρικανικές καταβολές συνδεδεμένες με μια φυλή που εξασκούσε παγανιστικές τελετές, κληρονόμησε δυνάμεις σκοτεινές, εξουσιαστικές. Η κάθε της προσταγή συνοδευόταν με μια αδιόρατη απειλή πως αν δεν πραγματοποιούταν θα καιγόσουν στην κόλαση που εκείνη θα επέλεγε για σένα. Μόλις πρωτοείδε την Κοντέσα στο κατώφλι της μυρίστηκε αμέσως πως εκείνο το πλάσμα όμοιο με αερικό είχε "κάτι" που στοιχημάτιζε το κεφάλι της, ότι θα τραβούσε τους πελάτες όπως ο μαγνήτης τα καρφιά.
Δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα με την ηλικία, της νεοφερμένης γιατί έτσι κι αλλιώς μετά από δύο-τρεις συλλήψεις θα έπαιρνε επίσημα και το «πτυχίο» όπως το κατονόμαζε χιουμοριστικά. Ο νταβατζής της, ονόματι Φαίδωνας, της παρέδωσε χωρίς δεύτερη σκέψη την αποκλειστικότητα εκμετάλλευσής της παίρνοντας ένα αρκετά γενναίο ποσό εφάπαξ. Μετά από εκείνη την άτυπη συμφωνία, η Κοντέσα ανήκε και λογοδοτούσε μόνο στη μαντάμ Ζέλντα και δεν είχε κανέναν άλλο νταβατζή πάνω από το κεφάλι της. Εξού και τα προνόμια.
Η Μαρία Φωτοπούλου γεννήθηκε στο Βόλο και έως τα έντεκα της μεγάλωσε στη Σκόπελο. Στη συνέχεια μετακόμισε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο Πανεπιστήμιο με θέμα "Αλληλεπιδράσεις μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας στη λογοτεχνία, την Ιστορία και τον Πολιτισμό". Παίζει πιάνο και μιλάει πέρα της ελληνικής και την αγγλική, την ιταλική τη ρωσική και την ισπανική γλώσσα.
Σήμερα, ζει με τον άνδρα και τον γιο της στην ελληνική πρωτεύουσα.
Το μυθιστόρημα "Μην το πεις πουθενά" από τις Εκδόσεις iWrite (2013) είναι το πρώτο της βιβλίο.
