Όταν με πλησίστια τα πανιά του καραβιού της ζωής ταξιδεύει κανείς γύρω στα 85 του, τότε ανακαλύπτει ότι υπάρχουν ορισμένα πράγματα που πρέπει να αναδειχθούν και επομένως να εκφραστούν στις σελίδες ενός ταπεινού βιβλίου. Με το "Ταξιδεύοντας στα όνειρα" (5ο κατά σειρά βιβλίο μου) προσφέρεται στον αναγνώστη μια μικρή διέξοδος από τη σκληρή καθημερινότητα της ζωής και σμιλεύεται η νοσταλγία για τη γενέτειρα πατρίδα και τα παιδικά χρόνια, η αγάπη για το φυσικό περιβάλλον, ενώ παράλληλα επισημαίνεται η ασφυξία και το άγχος της σύγχρονης ζωής.
Ταξιδεύοντας στα πέλαγα, στους κάμπους και στα βουνά της ζωής ο καθένας μας ζει το δικό του όνειρο και όταν το βιώσει αισθάνεται ότι κάτι προσέφερε στον εαυτό του και στο σύνολο. Μετακινείται στο χρόνο, επικοινωνεί με το παρελθόν και το παρόν, ατενίζει προς το μέλλον, διαλογίζεται, πλησιάζει το θείο που βρίσκεται μέσα του, πλάθει χαρακτήρες, γαληνεύει και προπαντός δημιουργεί. Οι πρωταγωνιστές του βιβλίου εκτός από τον συγγραφέα είναι κι άλλοι πολλοί. Τους αναγνώστες τους ταξιδεύω στη μνήμη και τη γνώση, σ' ένα ταξίδι ονείρων με τόσους σταθμούς όσα είναι και τα πεζογραφήματα που απαρτίζουν τη συλλογή. Όλα τα κείμενα είναι στο βάθος αυτοβιογραφικής υφής, εκπέμπουν όμως κάποιο μήνυμα αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας. είναι ανθολογημένα από το περιβόλι της ζωής, το οποίο αρδεύει ο Ιορδάνης της αγάπης και το ποτίζουν οι παραπόταμοι της δημιουργίας, της ομορφιάς, αλλά ατυχώς και του άγχους του σύγχρονου ανθρώπου. Τα σενάρια των ονείρων του ταξιδιού, τα εμπνεύστηκα, ένα - ένα από το τρίπτυχο: Παλιό - Καβάλα- Θάσο, τα συνέθεσα ποικιλότροπα και μετά τα αποτύπωσα στο ανά χείρας τελευταίο πιθανότατα βιβλίο μου. Αν κατάφερα έστω και το ελάχιστο, τότε μπορώ να πω ότι άξιζε κι αυτή η προσπάθεια.
Ο Κωνσταντίνος Αγγελούδης γεννήθηκε στο Ραχώνι της Θάσου, τέλη Νοεμβρίου 1923. Εμαθήτευσε, προπολεμικά, στο Πρακτικό Λύκειο της ιστορικής Σχολής Αρρένων Καβάλας. Στην περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής 1941-44, έμεινε εγκλωβισμένος στη Θάσο και έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Το 1946 ενεγράφη στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, κατόπιν εξετάσεων και την επόμενη χρονιά διέκοψε τις σπουδές του λόγω στράτευσης.
Για δέκα, περίπου, χρόνια έκανε με τη σειρά τον αγροτικό γιατρό στον Κεχρόκαμπο, τον εσωτερικό γιατρό στο Σανατόριο Καβάλας, το βοηθό γιατρό σε μεγάλα νοσοκομεία Θεσσαλονίκης και Αθηνών και τέλος τον ακτινολόγο στο Κρατικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης. Το 1964 εγκαταστάθηκε οριστικά στην Καβάλα μαζί με τη γυναίκα του, επίσης γιατρό.
Υπήρξε ο επανιδρυτής της Θασιακής Ένωσης Καβάλας και πρόεδρός της για δύο συνεχείς θητείες. Επίσης διετέλεσε στέλεχος του συνδέσμου Εφέδρων Αξ/κών και του Συνδέσμου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών, αλλά ουδέποτε αναμείχτηκε στην πολιτική. Μετά την αποχώρησή του από το ιατρικό επάγγελμα (38 χρόνια) και την απόσυρσή του στο ησυχαστήρι του Παληού, άρχισε να γράφει διάφορα κείμενα που αποτέλεσαν το περιεχόμενο των τεσσάρων προηγούμενων βιβλίων του, καθώς και του τελευταίου του "Ταξιδεύοντας στα όνειρα: Ωδές προς το δημιουργό και τον άνθρωπο".
Εκδόσεις του Κωνσταντίνου Α. Αγγελούδη:
1. "Θάσος πατρίδα μου", Ξυράφι, 1996
2. "Εκ Βαθέων", Υπερνομαρχία Καβάλας, 2000
3. Εγκώμιον Ζωής, "Θασιακή Ένωση", 2005
4. "Χρώματα και αρώματα", (Πανελλήνιο βραβείο λογοτεχνίας 2008), ΝΙΡΑΓΟΣ, 2007
5. "Ταξιδεύοντας στα όνειρα", Ξυράφι, 2010
