Μόλις ένα ταξίδι σχεδιαστεί, εξοπλιστεί και αρχίσει να εκτυλίσσεται, αναδύεται πάντα ένας καινούργιος παράγοντας που το χαρακτηρίζει. Μια εκδρομή, ένα σαφάρι, μια εξερεύνηση είναι αυτοτελείς οντότητες, διαφορετικές από κάθε άλλο ταξίδι. Διαθέτουν προσωπικότητα, ιδιοσυγκρασία, ατομικότητα, μοναδικότητα. Το ταξίδι είναι σαν το άτομο: δεν υπάρχουν δύο ταξίδια απαράλλαχτα στον κόσμο. Κάθε προγραμματισμός, περιφρούρηση, "αστυνόμευση" και καταναγκασμός είναι ματαιοπονία. Ύστερα από προσπάθειες χρόνων ανακαλύπτουμε ότι δεν πάμε εμείς ταξίδι, αλλά ότι εκείνο μας πάει. Ξεναγοί, προγράμματα, κλείσιμο δωματίων σε ξενοδοχεία, όλα τούτα τα δήθεν αναπόφευκτα που χρειάζονται χρήμα και πρόβλεψη μπορούν να καταστρέψουν την προσωπικότητα του ταξιδιού. Μόνο αν το ξέρει αυτό o εκκολαπτόμενος πλάνητας μπορεί να χαλαρώσει και να αφεθεί στην απόλαυση του ταξιδιού, διαλύοντας κάθε απογοήτευση. Ως προς αυτό, το ταξίδι είναι σαν τον γάμο. Ο σίγουρος τρόπος για να σφάλεις είναι να νομίζεις ότι μπορείς να ελέγξεις τα πάντα.
Το "Ταξίδια με τον Τσάρλυ: αναζητώντας την Αμερική" είναι ένα οδοιπορικό που εντάσσεται σ' αυτό το ξεχωριστό είδος της αμερικανικής παράδοσης, το travelogue, όπως "Ο κλιματιζόμενος εφιάλτης" του Χένρυ Μίλερ ή το "Roughing It" του Μάρκ Τουέιν. Ο Τζον Στάινμπεκ, προσπαθώντας να ανακτήσει τη νιότη του και το πνεύμα του περιπλανώμενου ιππότη, περιγράφει πώς ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες σ' ένα ειδικά διαμορφωμένο τροχόσπιτο το οποίο βάφτισε Ροσινάντε από το άλογο του Δον Κιχώτη. Οι περιπλανήσεις του ξεκινούν από το Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης και φτάνουν στον Ειρηνικό, περνώντας από το Μέιν κι από τις μεσοδυτικές πολιτείες. Ο Στάινμπεκ κάνει στάση στη γενέθλια πόλη του, στην κοιλάδα του Σαλίνας στην Καλιφόρνια, περνά από το Τέξας κι επιστρέφει στη Νέα Υόρκη περνώντας από τον "Γέρικο Νότο": 16.000 χιλιόμετρα περίπου σε 75 μέρες - ούτε λίγα, ούτε πολλά... Καθώς οδηγεί ή διανυκτερεύει σε μοτέλ και πάρκα με τροχόσπιτα, επισκέπτεται φίλους ή συνομιλεί με αγνώστους, κάνει διάφορες σκέψεις για την πολιτική, τον σύγχρονο τρόπο ζωής, τη φύση, τον πολιτισμό των Ηνωμένων Πολιτειών και της ανθρωπότητας: αυτό είναι το υλικό του βιβλίου. Οι συλλογισμοί και οι παρατηρήσεις του φαίνονται ακόμα επίκαιρες - όσο για τα ερωτηματικά του σχετικά με το μέλλον έχουν απαντηθεί: το μέλλον έχει έρθει και μερικοί από τους χειρότερους εφιάλτες του Στάινμπεκ έχουν γίνει πραγματικότητα.
Ο Τζων Ερνστ Στάινμπεκ γεννήθηκε στο Σαλίνας της Καλιφόρνιας το 1902. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, κύριος εκπρόσωπος του νατουραλισμού και της κοινωνικής πεζογραφίας στη χώρα του. Στο έργο του ασχολήθηκε με την εργατική τάξη της δεκαετίας του '30, την εποχή του μεγάλου κραχ ή της "Μεγάλης Ύφεσης" της αμερικανικής οικονομίας· παρ' όλη την απαισιοδοξία που φέρνει η νατουραλιστική προσέγγιση, το έργο του διαπνέεται από ποιητικά και ανθρωπιστικά στοιχεία, διαγράφοντας τους ήρωές του σαν πραγματικούς χαρακτήρες. Ο Στάινμπεκ έγινε γνωστός με το μυθιστόρημα "Τορτίλα Φλατ" το 1935, αλλά η μεγάλη επιτυχία ήλθε το 1937 με το "Άνθρωποι και ποντίκια". Δύο χρόνια αργότερα με τα "Σταφύλια της οργής" καθιερώθηκε μαζί με τον Φώκνερ και τον Χέμινγουεϊ ως ένας από τους τρεις μεγάλους σύγχρονους αμερικανούς συγγραφείς. Το 1940 το μυθιστόρημά του τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο Στάινμπεκ εργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής για λογαριασμό της εφημερίδας "New York Herald Tribune", ενώ το 1948, σε μια εποχή όπου οι ΗΠΑ είχαν καταληφθεί από αντικομμουνιστική υστερία, ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση. Υπήρξε προσωπικός φίλος δύο αμερικανών προέδρων: του Τζων Κένεντι και του Λίντον Τζόνσον. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1962. Πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1968. Τα πιο γνωστά και πολυδιαβασμένα του μυθιστορήματα είναι: "Η αμφίβολη μάχη", "Άνθρωποι και ποντίκια", "Ο δρόμος με τις φάμπρικες", "Τα σταφύλια της οργής", "Ανατολικά της Εδέμ", "Η πεδιάδα της Τορτίγια", "Ουράνιες βοσκές", κ.ά.
Μη Διαθέσιμο
