Το βιβλίο του Freyer, έργο της ωριμότητάς του και απόσταγμα μακράς περισυλλογής πάνω στη φύση της κοινωνίας γενικά και της νεώτερης ευρωπαϊκής κοινωνίας ειδικότερα, έχει λιγότερο ιστορικό και περισσότερο κοινωνιολογικό και φιλοσοφικό χαρακτήρα. Ξεκινά από τη θεμελιώδη διαπίστωση ότι η ραγδαία άνοδος της βιομηχανίας και της τεχνικής κατά τον 19ο και τον 20ό αι. αποτελεί μια τομή στην παγκόσμια ιστορία, ενοποιώντας για πρώτη φορά ουσιαστικά τον πλανήτη και θέτοντας έτσι πιεστικά το ερώτημα για το κοινό πεπρωμένο του. Ο Freyer αναζητά τα έσχατα θεμέλια του βιομηχανικού πολιτισμού, δηλαδή τις μορφές με τις οποίες κατασκευάζει τα πράγματα και οργανώνει την κοινωνία, καθώς και την πίστη του ότι με τη νεοφανή δύναμη της κατασκευής και της οργάνωσης μπορεί να προγραμματίσει συνειδητά την ιστορία. Αναλύει τη συνάφεια ανάμεσα σε μορφές εργασίας και κοινωνική οργάνωση και τον απασχολεί ιδιαίτερα η θέση και η προοπτική του ατόμου και της ελευθερίας του μέσα στη μαζική κοινωνία. Σε τι συνίσταται η "αποξένωση" ή η "αλλοτρίωση" του ανθρώπου σήμερα; Θα συνεπιφέρει ο βιομηχανικός πολιτισμός της σημερινής Δύσης το λεγόμενο "τέλος της ιστορίας"; Ποιες είναι οι λειτουργίες της ουτοπίας, τόσο ως συνειδητής αντίστασης ενάντια στη γενική ροπή του βιομηχανικού πολιτισμού όσο και ως ασυνείδητης προώθησης της ροπής αυτής; Τι μπορεί να σημαίνει αντίσταση ή ελευθερία σε μια μαζική και τεχνοκρατούμενη κοινωνία; Σε τι έγκειται η μυωπία της στενής τεχνοκρατικής αντίληψης; Μέσα από τα ερωτήματα αυτά γίνεται ένας βαθύς απολογισμός του δυτικού πολιτισμού στη σημερινή του φάση και μαζί διαγράφονται οι απορίες του μέλλοντός του.
Ο Hans Freyer (1887-1969) σπούδασε στη Λειψία φιλοσοφία, κοινωνιολογία και οικονομικές επιστήμες· δάσκαλοί του ήσαν, μεταξύ άλλων, οι Karl Lamprecht και Wilhelm Wundt. Το 1911 αναγορεύθηκε διδάκτορας με την εργασία "Geschichte der Geschichte der Philosophie im 18. Jahrhundert" (Ιστορία της ιστορίας της φιλοσοφίας τον 18ο αι.). Το 1921 δημοσιεύτηκε η υφηγεσία του με τίτλο "Die Bewertung der Wirtschaft im philosophischen Denken des 19. Jahrhunderts" (Η αξιολόγηση της οικονομίας στη φιλοσοφική σκέψη του 19ου αι.). Το 1925 έγινε καθηγητής της κοινωνιολογίας στη Λειψία. Το 1938 εγκατέλειψε τη Γερμανία και δίδαξε στη Βουδαπέστη ως το 1945, οπότε ξαναγύρισε στη Λειψία, απ' όπου ξαναέφυγε το 1948 για να εγκατασταθεί ως το τέλος της ζωής του στο Wiesbaden. Μετά το 1950 δίδαξε στο πανεπιστήμιο του Munster. Άλλα έργα του: "Theorie des objektiven Geistes. Eine Einleitung in die Kulturphilosophie" (Θεωρία του αντικειμενικού πνεύματος. Μια εισαγωγή στην φιλοσοφία του πολιτισμού) (1923)· "Der Staat" (Το κράτος) (1925)· "Sociologie als Wirklichkeitswissenschaft" (Η κοινωνιολογία ως επιστήμη της πραγματικότητας) (1930)· "Einleitung in die Soziologie" (Εισαγωγή στην κοινωνιολογία) (1931)· "Die politische Insel. Eine Geschichte der Utopien von Platon bis zur Gegenwart" (Η πολιτική νήσος. Μια ιστορία των ουτοπιών από τον Πλάτωνα ως σήμερα) (1936)· "Machiavelli" (1936)· "Weltgeschichte Europas (Παγκόσμια ιστορία της Ευρώπης) (1948).
