Βουβή μας καρτεράς στ' όμορφο περιγιάλι,
χτυπάς το κύμα με ορμή και περιμένεις πάλι...
Χρόνια πολλά κι αν πέρασαν, εσύ εμάς προσμένεις
κοντά σου να γυρίσουμε στα σκλαβωμένα μέρη.
Την ψυχή σου κράτα όρθια,
πάλι θ' ανθίσουν γιασεμιά.
Κρύψε το κλάμα σου στο κύμα,
πνέει ελπίδα λευτεριάς.
