Δύο σηµαντικοί Γάλλοι φιλόσοφοι και πολιτικοί στοχαστές της εποχής µας, ο Αλαίν Μπαντιού και ο Μαρσέλ Γκοσέ, "διασταυρώνουν τα ξίφη τους". Ο Μπαντιού υπερασπίζεται την επικαιρότητα του κοµµουνιστικού προτάγµατος, αυτού που ο ίδιος αποκαλεί "κοµµουνιστική υπόθεση". Ο Γκοσέ αποτίει φόρο τιµής στην κοινοβουλευτική δηµοκρατία, υπενθυµίζει τις αρετές της, τονίζοντας παράλληλα την επείγουσα ανάγκη για βαθιές µεταρρυθµίσεις στους θεσµούς της και στις λειτουργίες της. Μια συζήτηση γόνιµη, ενίοτε συναρπαστική, µε αιχµές αλλά και χιούµορ και από τις δυο πλευρές. Σ’ αυτόν τον διάλογο, που συντονίζουν οι Martin Duru και Martin Legros (συντάκτες του Philosophie Magazine), οι δύο συνοµιλητές, αν και εκφράζουν εντελώς διαφορετικές πολιτικές απόψεις και εκπροσωπούν διαφορετικές σχολές πολιτικής σκέψης, δε διστάζουν τελικά ακόµα και... να συµφωνήσουν σε ορισµένα σηµεία. Με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989, πολλοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν να αναγγείλουν ότι η φιλελεύθερη δηµοκρατία είχε οριστικά "νικήσει" τον κοµµουνισµό. Όµως αυτές οι τελεσίδικες ετυµηγορίες δείχνουν ήδη να αµφισβητούνται εν µέρει. Είναι η κοινοβουλευτική δηµοκρατία απλός υπηρέτης του καπιταλισµού ή διατηρεί πάντα την αυταξία της; Υπάρχουν περιθώρια διεύρυνσης των ορίων της εµβάθυνσής της ή το µέλλον της διαγράφεται αβέβαιο και επισφαλές; Η παγκοσµιοποίηση έχει µόνον αρνητικές συνέπειες ή ίσως αποτελεί και θετική εξέλιξη, ιδιαίτερα για λιγότερο αναπτυγµένες χώρες και περιοχές του πλανήτη; Υπάρχουν περιθώρια για µεταρρυθµίσεις, ικανές να ανανεώσουν τη φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δηµοκρατία και να θέσουν φραγµό στον εν πολλοίς αχαλίνωτο καπιταλισµό των ηµερών µας; Υπάρχει εναλλακτική πρόταση απέναντι στη σηµερινή τάξη πραγµάτων; Το παλαιότατο δίληµµα "µεταρρύθµιση ή επανάσταση;", που έχει ήδη πίσω του περίπου εκατόν πενήντα χρόνια ζωής, παραµένει άραγε πάντα στην ηµερήσια διάταξη;
Ο Αλαίν Μπαντιού γεννήθηκε το 1937 στο Μαρόκο. Ως φιλόσοφος ανέπτυξε ζωηρό ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και την τυπική λογική. Ως συγγραφέας είναι δύσκολο να ταξινομηθεί. Ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1960 δημοσιεύοντας μυθιστορήματα, τα οποία ακριβέστερα θa περιγράφονταν ως "εκτεταμένα ποιητικά πεζά". Στη συνέχεια εγκαταλείπει τη λογοτεχνία της "μυθοπλασίας" για να αφοσιωθεί στη λογική και τη φιλοσοφία. Την ίδια εποχή η πολιτική καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της ζωής του και της κριτικής σκέψης του. Λαμβάνει ενεργό μέρος στα γεγονότα του Μάη του '68, παθιασμένος από τη μαοϊκή Κίνα, και ασχολείται επίσης με τις διάφορες μορφές του εργατικού κινήματος. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Antoine Vitez, ο οποίος σκηνοθέτησε την "Echarpe rouge". Έχει γράψει πολλά δοκίμια για το θέατρο που δημοσίευσε στο "Rhapsodie pour le theatre" και στο "Beckett, l'increvable desir". Είναι επίσης διευθυντής προγράμματος στο College International de Philosophie. Το πολύπλευρο φιλοσοφικό έργο του συμπυκνώνεται στο βιβλίο του "L'etre et l'evenement", που κυκλοφόρησε το 1988. Tα τελευταία χρόνια έχει εντείνει τη θεατρική του δραστηριότητα. Aπό το 1994, που ανέβηκε στο Φεστιβάλ της Aβινιόν το έργο του "Ahmed le subtil ou Scapin 84", συνεργάζεται με τον Christian Schiaretti και την Comedie de Reims. Aκολούθησαν οι παραστάσεις "Ahmed philosophe", "Ahmed se fache" και τέλος, "Les Citrouilles", που βασίζεται στους "Βατράχους" του Αριστοφάνη. Επιστρέφει το 1997 στο χώρο της μυθιστορηματικής πρόζας με το βιβλίο "Calme bloc ici-bas", το οποίο έχει ως σημείο εκκίνησης τους "Άθλιους" του Ουγκώ. Δίδαξε επί τριάντα χρόνια, ως λέκτορας και στη συνέχεια ως καθηγητής, στο Πανεπιστήμιο Paris-VIII (πειραματικό πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε αμέσως μετά τον Mάη του '68). Σήμερα είναι διευθυντής του Tμήματος Φιλοσοφίας της Ecole Normale Superieure.
Bιβλία φιλοσοφίας :
- "Le Concept de modele", 1969
- "Theorie du sujet", 1982
- "Peut-on penser la politique?", 1985
- "L'etre et l'evenement", 1988
- "Manifeste pour la philosophie", 1989
- "Le nombre des nombres", 1990
- "Conditions", 1992
- "L'ethique. Essai sur la conscience du Mal", 1993
- "Deleuze, la clameur de l'etre", 1997
- "Saint-Paul. La fondation de l'universalisme", 1997 ("Aπόστολος Παύλος ή Η ίδρυση της oικουμενικότητας")
- "Abrege de metapolitique", 1998
- "Court traite d'ontologie transitoire", 1998
- "Petit manuel d'inesthetique", 1998
- "Le siecle", 2005
- "Logiques des mondes"
