...Η ρηγματωμένη γη σίγασε κι απ' τις ρηγματώσεις αναβρύζει νερό, πολύ νερό. Να δροσιστούν οι άνθρωποι, να ποτιστούν ούλα τα ζωντανά της, να γιομήσουν τα ξεροπήγαδα, να σβήσει κι η φλόγα που καίει τ' αδικοσκοτωμένο αίμα. Κι μέσ' απ' τις αιματοκυλισμένες ρεματιές, ξεφυτρώνουν ανθισμένες λεμονιές κι ολοκόκκινα στάχια, φορτωμένα ψωμί κι ελευθερία...
