Tο βιβλίο είναι ένα οδοιπορικό γύρω από την υπαρξιακή σκοτοδίνη που δημιούργησαν στον συγγραφέα οι αινιγματικές λέξεις άνθρωπος-Έλληνας-ξένος, έπειτα από τη μακρόχρονη απουσία του από την ελληνική γη. Ο τίτλος του αντανακλά τον κεντρικό προβληματισμό του βιβλίου: η τέχνη του χορού μέσα στο θεατρικό σύμπαν ως ένα ευγενικό μέσο συμφιλίωσης της ανθρωπότητας με τις αναπηρίες της.
Ο υπότιτλος «Αρμένιοι, Εβραίοι και Έλληνες στο διάβα Ανατολής και Δύσης» αφορά την άλλη πτυχή του, όπου εκφράζεται μια υποκειμενική άποψη για την οργάνωση αυτών των συλλογικοτήτων μέσα στον σύγχρονο κόσμο. Καταφανής, επίσης, είναι η προσπάθεια εναντίωσης του συγγραφέα μπρος στη μικρονοϊκή ασυνεννοησία του ελλαδικού κατεστημένου, που δεν διερεύνησε με πνεύμα ενωτικό τη μακραίωνη πολιτισμική σύγκρουση της ελληνικής Ανατολής με την ελληνική Δύση και καλλιέργησε με ανευθυνότητα στη συνείδηση των πολιτών την ψυχολογία των διχασμών και των παθολογικών εντάσεων. Μοιραία, και η αναζήτηση ταυτότητας,το οδοιπορικό, προσκρούει στον ύφαλο αυτής της σύγκρουσης.
Ο Γεώργιος Κοκκορές γεννήθηκε το 1968 και μεγάλωσε στο χωριό Ανθήλη Φθιώτιδας. Κατόπιν σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Είναι απόφοιτος της Επιστήμης της Κίνησης και της Ψυχολογίας. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του με τη Χοροθεραπεία. Στην Ελλάδα εργάστηκε ως γεωργός. Στην Ιταλία εργάστηκε αρχικά ως γυμναστής με αντικείμενο την κινητική αγωγή και τη διόρθωση της στάσης του σώματος (μέθοδος Philippe Souchard). Στη συνέχεια συντόνισε θεραπευτικές ομάδες με το Training Autogeno (ψυχοθεραπεία μικρής διάρκειας για νευρώσεις) και κυρίως με τη Χοροθεραπεία. Τα τελευταία χρόνια ζει στην Αρμενία.
