"Το ανάκτορο στην Άνω Τούμπα" είναι η λαχτάρα του νόστου, η απόδειξη του αγώνα ζωής του εκπατρισμένου, του οικονομικού μετανάστη Έλληνα. Του Έλληνα που έπρεπε να φύγει από τη χώρα του, για να βρει τρόπο να επιβιώσει. Είναι η διαβεβαίωση στη γενέτειρα πως δεν την ξέχασε, πως δεν τη θεώρησε ποτέ μητριά πατρίδα. Η ηρωίδα του θεατρικού έργου κοιτώντας πίσω, στον χρόνο που την έκανε από παιδί, γυναίκα, και στη συνέχεια βλέποντας μπροστά, στα χρόνια που έγινε μητέρα και απόκτησε παιδιά κι εγγόνια, θέλει κάπου να βρει ένα στέρεο καρφί, να κρεμάσει τα ημερολόγια με τα όνειρα της ζωής της. Η κυρία Αγάπη, Ελληνογερμανίδα πια, στην ηλικία της σύνταξης, θέλει την πολυθρόνα της για να ξεκουραστεί, σε μια βεράντα με γεράνια, που η αντοχή τους μοιάζει με τις δικές της αντοχές. Το "Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα" είναι ο λαβύρινθος της ζωής της και, καθώς ψάχνει την έξοδο, συνειδητοποιεί πως η ελευθερία της απαιτεί την κατεδάφισή του.
Ο Παναγιώτης Μέντης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1953. Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή Πέλου Κατσέλη, και από το 1976 εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο. Ως ηθοποιός συνεργάστηκε με τους θιάσους: Αλίκης Βουγιουκλάκη, Θύμιου Καρακατσάνη, "Προσκήνιο" του Αλέξη Σολομού, Θέατρο Πειραιά-Εξαρχείων, Αλέκου Αλεξανδράκη-Νόνικας Γαληνέα, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Εθνικό Θέατρο, Θέατρο Στοά, και τα ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, Κομοτηνής, Κέρκυρας.
Ως συγγραφέας έχει βραβευθεί δύο φορές με κρατικό βραβείο από το Υπουργείο Πολιτισμού, για τα θεατρικά του έργα: "Playmobil" το 1989, και "Άννα, είπα!" το 1994.
Το 1997 βραβεύτηκε με τιμητική διάκριση από το Ίδρυμα Ωνάση, στον πρώτο Διεθνή Πολιτισμικό Διαγωνισμό του Ιδρύματος για συγγραφή θεατρικού έργου, για το θεατρικό του έργο "Save". Το 2001, στο δεύτερο Διεθνή Πολιτισμικό Διαγωνισμό του Ιδρύματος Ωνάση, τιμήθηκε με το τρίτο διεθνές βραβείο για το θεατρικό έργο "Ξένοι", που παρουσιάστηκε από τη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Μη Διαθέσιμο
