Το αντάρτικο στην Αττική 1941-1945


Συγγραφέας : Μπουτσίνης, Γιώργος
Εκδότης : Εκδόσεις Άνω Τελεία
Έτος έκδοσης : 2019
ISBN : 978-618-84607-2-0
Σελίδες : 316
Τόμος : 1
Σχήμα : 23x16
Κατηγορίες : Ελλάς - Ιστορία - 1940-1944 - Προσωπικές αφηγήσεις Ελλάς - Ιστορία - Εθνική Αντίσταση, 1940-1944

19.00 € 15.20 €




Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής από την Ελλάδα, η ιστορία του ΕΛΑΣ Αττικής παραμένει σχεδόν άγνωστη. Μόνο αραιά συναντάμε στην ιστοριογραφία της Αντίστασης το 34ο Σύνταγμα Αττικοβοιωτίας και τα "αρβανίτικα αντάρτικα" της Πάρνηθας, και συνήθως ως δευτερεύοντα-συμπληρωματικά στοιχεία ενός έπους που γραφόταν αλλού, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα. Εάν όμως το κεφάλι βρισκόταν στην Αθήνα (έδρα του μηχανισμού του ΚΚΕ), η σπονδυλική στήλη στην Κεντρική Ελλάδα και τα άκρα σε όλα τα μέρη της χώρας, για την Αντίσταση η Πάρνηθα υπήρξε το αναντικατάστατο νευρικό της σύστημα. Το Υπαρχηγείο Αττικής, σύντομα Ι/34 Τάγμα, ήταν το αρμόδιο για την επικοινωνία του κέντρου με τον "ΕΛΑΣ του βουνού"· έβαζε τα στελέχη και τους συνδέσμους στην Αθήνα ή τους έβγαζε απ' αυτή, παρέλαβε μεγάλο μέρος του οπλισμού των Ιταλών μετά τη συνθηκολόγησή τους, φυγάδευσε τους Εβραίους της πρωτεύουσας, στέγασε τον ασύρματο επικοινωνίας του ΕΑΜ με το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, παρακολουθούσε την κίνηση του εχθρού στον οδικό άξονα Αθήνας - Ελευσίνας - Θήβας (τη μόνη τότε εθνική οδό προς τα βόρεια) και τις σιδηροδρομικές γραμμές προς Θεσσαλονίκη και Πελοπόννησο. Εγγυόταν, τέλος, πως ο δρόμος του ΕΛΑΣ για την Αθήνα θα ήταν ανοιχτός όταν θα αποχωρούσαν οι Γερμανοί, πλεονέκτημα που απέτυχε -ή απέφυγε- να αξιοποιήσει η ηγεσία του κινήματος όταν της δόθηκε η ευκαιρία. Δεν ήταν ωστόσο ένα ιδιότυπο τάγμα διαβιβάσεων ή μονάδα συνοδείας το Ι/34. Τόλμησε τη σύγκρουση με τον εχθρό, ενίοτε την επιδίωξε κιόλας, κόντρα στη φοβία του καθοδηγητικού κέντρου πως η επιθετική δράση θα εξερέθιζε το γερμανικό θηρίο και θα το οδηγούσε στα ζωτικής σημασίας μονοπάτια της Δυτικής Αττικής. Κι όχι μόνο δε λύγισε, αλλά ανάγκασε τους Γερμανούς να κρατούν καθηλωμένους χιλιάδες πολύτιμους στρατιώτες για την καταδίωξή του.

Ο Γιώργος Μπουτσίνης (Ερυθρές Αττικής 1914 - Αθήνα 1981) υπήρξε αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης. Πολέμησε ως υπαξιωματικός του Πεζικού στη Γραμμή Μεταξά κατά τη γερμανική εισβολή, ενώ μετά τη συνθηκολόγηση αποσπάστηκε προσωρινά στη Χωροφυλακή και από το πόστο του παρείχε κάλυψη στη συγκρότηση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στα χωριά της Θήβας και στη Δυτική Αττική. Το Φλεβάρη του 1943 βγήκε αντάρτης στην Πάρνηθα με το ψευδώνυμο Νικήτας για να αποφύγει αναγκαστική μετάθεση σε δωσιλογικό σώμα. Υπηρέτησε σε διάφορες ηγετικές θέσεις του Τάγματος Αττικής (Ι/34) του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής μέχρι τη Βάρκιζα. Το 1946 εξορίστηκε προληπτικά στην Πάρο, ενώ με την επίσημη έναρξη του Εμφυλίου καθαιρέθηκε και εγκλείστηκε σε Γιούρα - Μακρόνησο. Το 1947 καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο όντας κρατούμενος. Απέδρασε και ξανάπιασε το βουνό με το ΔΣΕ. Μετά την ήττα διέφυγε στη Σοβιετική Ένωση, όπου σπούδασε νομικά και μηχανολόγος - τεχνικός δομικών έργων. Το 1968 μετοίκησε στη Γιουγκοσλαβία. Επαναπατρίστηκε το 1975.






e-mail Facebook Twitter